لنفوسیت T، نقش و عملکرد آن ها در بدن

سلول های T یا لنفوسیت های T بخش عمده ای از سیستم ایمنی بدن را تشکیل می دهند. آنها سلول هایی هستند که به طور خاص برای مبارزه با عفونت هایی طراحی شده اند که هنوز با آنها مواجه نشده اند. به عنوان بخشی از هر تحقیق، ممکن است زمانی باشد که به سلول های T برای جداسازی نیاز داشته باشید. آنها در تیموس بالغ می شوند تا زمانی که به عنوان سلول های T ساده در جریان خون آزاد شوند. سلول های T ساده، لنفوسیت های T نامتخصصی هستند که به دنبال یک سلول ارائه دهنده آنتی ژن (APC) می گردند.
شمارش سلول های T یک آزمایش خون است که تعداد سلول های T را در بدن اندازه گیری می کند. سلول های T نوعی گلبول سفید به نام لنفوسیت هستند.

نقش لنفوسیت های T در بدن

لنفوسیت های T بخشی از سیستم ایمنی هستند و از سلول های بنیادی در مغز استخوان رشد می کنند. آنها به محافظت از بدن در برابر عفونت کمک می کنند و ممکن است به مبارزه با سرطان کمک کنند. سلول T، تیموسیت نیز نامیده می شود.
یکی از انواع سلول های NKT که به عنوان سلول های T کشنده طبیعی شناخته می شود، با تنظیم التهاب در بافت چربی از بدن در برابر چاقی محافظت می کند. سلول‌های T حافظه، به سیستم ایمنی کمک می‌کند تا آنتی‌ژن‌هایی که قبلاً با آن‌ها مواجه شده را شناسایی کند و سریع‌تر و برای مدت طولانی‌تر به آنها پاسخ دهد.
این سلول ها با بیماری ها مبارزه می کنند. دو دسته از لنفوسیت ها سلول های T و سلول های B هستند. سلول های T به عفونت های ویروسی پاسخ می دهند و عملکرد ایمنی سلول های دیگر را تقویت می کنند، در حالی که سلول های B با عفونت های باکتریایی مبارزه می کنند.
بدن ما گاهی اوقات سلول های T خیلی زیاد یا خیلی کمی دارد. این ممکن است نشانه این باشد که سیستم ایمنی بدن ما به درستی کار نمی کند.

فعال سازی سلول T

هنگامی که یک سلول T با یک APC قابل تشخیص روبرو می شود، سلول ساده سیگنالی برای بالغ شدن دریافت می کند. سه نوع سیگنال وجود دارد: سیگنال های TCR، BCR و سیتوکین. اگر یک سلول هر سه سیگنال را دریافت کند، به یک سلول موثر تبدیل می شود. اگر یک سلول فقط یکی از سیگنال ها (TCR یا BCR) را دریافت کند، سلول بی فایده می شود.

سلول های اثرگذار

بسته به APC، یک سلول ساده با آن روبرو می شود که می تواند به یک سلول T موثر تبدیل شود. سلول های T اثرگذار طول عمر نسبتا کوتاهی دارند و عملکردهای پاسخ ایمنی را انجام می دهند. آنها می توانند سلول های T سیتوتوکسیک، کمکی و تنظیم کننده باشند.

سلول های T سیتوتوکسیک

سلول های T سیتوتوکسیک که به سلول های +CD8 نیز معروف هستند، وظیفه اصلی کشتن سلول های هدف را بر عهده دارند. پس از شناسایی، هدف آنها حذف سلول های آلوده به ویروس، باکتری ها و سلول های سرطانی از طریق فرآیندی به نام آپوپتوز است. آپوپتوز زمانی اتفاق می‌افتد که اندامک‌های داخلی سلول از بین می‌روند و باعث می‌شود سلول از درون به بیرون بمیرد.

سلول های کمکی T

سلول های کمکی T یا سلول های +CD4 شبیه سلول های سیتوتوکسیک هستند اما طیف وسیع تری از عملکردها را دارند. این سلول ها برای ایمنی سلولی بسیار مهم هستند، زیرا برای اکثر پاسخ های ایمنی تطبیقی مورد نیاز هستند. سلول های کمکی T وقتی با آنتی ژن ارائه می شوند فعال شده و توانایی تمایز به زیرگروه های سلولی را دارند. هنگامی که این سلول ها فعال می شوند، سلول های T کمکی تکثیر می شوند و سیتوکین هایی ترشح می کنند که ماکروفاژها و سلول های T سیتوتوکسیک را به محل آلوده احضار می کنند.

سلول های T تنظیم کننده

نوع نهایی سلول موثر، سلول T تنظیمی است. سلول های T تنظیمی وظیفه دارند یک پاسخ خود ایمنی را پس از رفع تهدید متوقف کنند. پس از اینکه سلول های T کمکی و سلول های T سیتوتوکسیک به یک پاتوژن متصل می شوند و با هم کار می کنند تا بدن را از حضور آن پاکسازی کنند و دیگر هدفی ندارند. 

سلول های T حافظه

در حالی که این سه نوع سلول موثر پاسخ ایمنی اصلی را انجام می دهند، آنها تنها تغییرات سلول های T نیستند. برخی از انواع لنفوسیت های T حتی پس از حذف پاتوژن وجود دارند. این لنفوسیت‌های با عمر طولانی سلول‌های T حافظه هستند و توانایی بالایی در پاسخ به آنتی‌ژن‌ها پس از معرفی مجدد دارند، که به بدن کمک می‌کند تا تحمل ایمنی را ایجاد کند.
این سلول‌ها پس از عفونت تشکیل می‌شوند و بسیار مهم هستند، زیرا توانایی گسترش به تعداد زیادی سلول T موثر را در مواجهه با آنتی‌ژن‌های آشنا دارند. سلول های حافظه منحصر به فرد هستند زیرا آنها پاتوژن ها و سلول های عفونی را سریعتر از سایرین به خاطر می آورند و به آنها اجازه می دهد تا به سرعت با باکتری ها و ویروس ها مبارزه کنند. سلول های T حافظه دلیلی هستند که واکسن ها می توانند ایمنی در بدن ایجاد کنند.

پزشک چه زمانی تست سلول های T را برای بیمار درخواست می کند؟

در صورت داشتن علائم اختلال نقص ایمنی، مانند HIV، پزشک ممکن است تست بررسی تعداد سلول های T را تجویز کند. تعداد سلول های T ممکن است به عنوان تعداد لنفوسیت های مشتق شده از تیموس یا تعداد لنفوسیت های T نیز شناخته شود. اگر برای HIV تحت درمان هستید، این آزمایش ممکن است به عنوان تعداد سلول های CD4 شناخته شود. برخی از سلول های T حاوی گیرنده CD4 هستند. این گیرنده محل اتصال HIV به سلول T است.
علائم مرتبط با شرایط دیگر، مانند لوسمی یا سرطان های دیگر، ممکن است باعث افزایش تعداد سلول های T شود. 

علائم اختلال نقص ایمنی عبارتند از:

•    عفونت های مکرر
•    عفونت های باکتریایی یا سایر ارگانیسم هایی که معمولاً باعث عفونت شدید نمی شوند
•    مشکل در بهبودی از بیماری ها
•    عفونت هایی که به درمان ها پاسخ نمی دهند
•    عفونت های قارچی مکرر
•    عفونت های انگلی مکرر

آمادگی جهت انجام تست شمارش لنفوسیت T 

برخی از داروها می توانند بر تعداد سلول های T تأثیر بگذارند که نتایج آزمایش را تغییر می دهد. ممکن است پزشک از شما بخواهد که مصرف داروهای خود را برای مدتی متوقف کنید، یا ممکن است قبل از آزمایش دوز را تغییر دهد.

داروهایی که ممکن است بر تعداد سلول های T تأثیر بگذارند عبارتند از:

•    داروهای شیمی درمانی
•    پرتو درمانی
•    کورتیکواستروئیدها
•    داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
•    جراحی اخیر یا فعالیت های بسیار استرس زا نیز می تواند بر تعداد سلول های T تأثیر بگذارد. 

رنج طبیعی سلول های T

تعداد سلول های T سالم باید بین 500 تا 1600 سلول T در هر میلی متر مکعب خون (سلول در میلی متر مکعب) باشد.

کاهش تعداد سلول های T 

تعداد کم سلول های T شایع تر از تعداد سلول های T بالا است. تعداد کم سلول های T معمولاً نشان دهنده مشکلات سیستم ایمنی یا غدد لنفاوی است. تعداد کم سلول های T ممکن است به دلایل زیر باشد:
•    عفونت های ویروسی مانند آنفولانزا
•    سالخوردگی
•    اختلالات نقص ایمنی
•    قرار گرفتن در معرض تابش
•    اچ آی وی و ایدز
•    سرطان هایی که خون یا غدد لنفاوی را تحت تاثیر قرار می دهند، مانند ماکروگلوبولینمی والدنستروم، لوسمی و بیماری هوچکین
•    کمبود مادرزادی سلول T، در برخی موارد نادر

افزایش تعداد سلول های T 

در موارد کمتر، ممکن است تعداد سلول های T بیشتر از حد طبیعی باشد. تعداد بالای سلول های T می تواند به دلایل زیر باشد:
•    مونونوکلئوز عفونی 
•    لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL)، نوعی سرطان که بر WBC ها تأثیر می گذارد
•    مولتیپل میلوما، نوعی سرطان که بر سلول های پلاسما در مغز استخوان تأثیر می گذارد
•    اختلالات ژنتیکی، مانند سندرم لنفوپرولیفراتیو خودایمنی

برنامه های کاربردی

هر نوع سلول T می تواند به ما کمک کند تا در مورد بیماری ها و واکنش بدن خود به آنها بیاموزیم. سلول های T ساده به ما در مورد سازگاری آموزش می دهند. سلول های موثر به ما ایده هایی برای روش های درمانی مانند درمان TCR می دهند. سلول های T حافظه به ما در ساخت واکسن و دارو کمک می کنند. سلول های T بخشی ضروری از زمینه تحقیقات پزشکی هستند و می توانند راه را برای پیشرفت های بسیاری در آینده نزدیک هموار کنند.