سالمونلا در سگ ها، علائم و تشخیص، پیشگیری و درمان

عفونت سالمونلا (سالمونلوز) یک بیماری باکتریایی شایع است که بر دستگاه روده تأثیر می گذارد. باکتری سالمونلا به طور معمول در روده حیوانات و انسان زندگی می کند و از طریق مدفوع دفع می شود. انسان ها بیشتر از طریق آب یا غذا آلوده می شوند. این یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است.
برخی از افراد مبتلا به عفونت سالمونلا هیچ علامتی ندارند. اکثر افراد در عرض 8 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض این باکتری دچار اسهال، تب و گرفتگی معده (شکم) می شوند. اکثر افراد سالم در عرض چند روز تا یک هفته بدون درمان خاصی بهبود می یابند.
در برخی موارد، اسهال می تواند باعث کم آبی شدید بدن شود و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. در صورت گسترش عفونت به خارج از روده، عوارض تهدید کننده زندگی نیز ممکن است ایجاد شود. خطر ابتلا به عفونت سالمونلا با سفر به کشورهایی که آب آشامیدنی تمیز و دفع فاضلاب مناسب ندارند، بیشتر است.

سالمونلا در سگ ها

رایج ترین گونه سالمونلا که در سگ ها و گربه ها وجود دارد، سالمونلا تیفی موریوم است. زمانی که می بینیم سگ ها به دلیل سالمونلا بیمار می شوند، زمانی است که باکتری ها به طور کلی به دلیل شرایط ایمنی اساسی و دستگاه گوارش ضعیف تر، که به دلیل غذاهای بسیار فرآوری شده و کم مغذی که بیشتر سگ ها تغذیه می شوند، شیوع بیشتری پیدا می کنند. اگر سگی به دلیل سالمونلا بیمار شود، بیماری بالینی سالمونلوز نامیده می‌شود. بسیاری از سگ‌ها حتی با وجود سالمونلا در دستگاه گوارش خود بدون علامت هستند، اما می‌توانند از طریق مدفوع خود باکتری را به سایر حیوانات خانگی یا انسان ‌ها منتقل کنند.
سالمونلوز عفونتی است که در سگ ها توسط باکتری سالمونلا ایجاد می شود. اغلب منجر به اختلالاتی از جمله گاستروانتریت، سقط خود به خود جنین و سپتی سمی می شود. این بیماری باکتریایی یک بیماری مشترک بین انسان و دام است، یعنی می تواند به انسان منتقل شود. سالمونلوز هر دو سگ و گربه را مبتلا می کند.

شیوع و شدت علائم بالینی سالمونلا در سگ ها

عفونت ‌های ناشی از سالمونلا در سگ ‌ها در سراسر جهان شایع است، به استثنای کشور های شمال اروپا (سوئد، نروژ و فنلاند) که میزان بروز آن کم است.
شدت علائم بالینی در سگ های آلوده بسته به عوامل بیماریزای سویه آلوده کننده سالمونلا، دوز عفونت، وضعیت ایمنی حیوان و شرایط دیگری متفاوت است. عفونت های تحت بالینی بدون علامت رخ می دهد.
گاستروانتریت حاد شایع ترین علامت در عفونت بالینی سالمونلا در سگ است. تب، تهوع، بی اشتهایی و به دنبال آن استفراغ، درد شکم و اسهال دیده می شود. اسهال ممکن است در درجه و قوام متفاوت باشد. گاهی اوقات ممکن است حاوی خون نیز باشد. کاهش وزن به احتمال زیاد نتیجه از دست دادن مایعات است. عفونت‌ هایی که جدی‌تر هستند ممکن است منجر به سپسیس، شوک و احتمالاً مرگ شوند. باکتریمی می تواند باعث عفونت در سایر اندام ها مانند ذات الریه شود. عفونت سیستمیک می تواند در حیوانات بدون علائم گوارشی رخ دهد.
عفونت رحم در دوران بارداری ممکن است منجر به سقط جنین یا تولد توله‌های ضعیف یا مرده شود.

علائم و انواع سالمونلا در سگ ها

برخی از سگ ها با وجود عفونت سالمونلا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. درعوض، بدون اینکه اثرات شدیدی از آن احساس کنند، ناقل بیماری می شوند. برخی دیگر در عرض 72 ساعت پس از عفونت علائم را نشان می دهند.
زمانی که سگ ‌ها به سالمونلا مبتلا می‌شوند، معمولاً با اسهال همراه است که ممکن است حاوی خون یا مخاط باشد. سگ بیمار ممکن است خسته ‌تر از حد معمول و بی‌حال‌ تر به نظر برسد و ممکن است تب یا استفراغ داشته باشد. سایر علائمی که باید به آن ها توجه کنید عبارتند از کم‌آبی بدن، از دست دادن اشتها و کاهش فعالیت.

•    اسهال که ممکن است حاوی خون یا مخاط باشد
•    استفراغ
•    از دست دادن اشتها 
•    کم آبی بدن
•    افزایش ضربان قلب
•    بی حالی
•    افسردگی
•    بیماری پوستی
•    تورم غدد لنفاوی
•    شوکه شدن
•    سقط جنین در سگ های باردار
•    خستگی
•    تب
•    ترشحات غیر طبیعی واژن

شدت بیماری اغلب علائم و نشانه هایی را که آشکارا در سگ وجود دارد تعیین می کند.

اشکال مزمن سالمونللا ممکن است برخی از این علائم را نشان دهند. علائم در حالت مزمن شدیدتر خواهد بود. این علائم عبارتند از:
•    تب
•    کاهش وزن
•    از دست دادن خون
•    عفونت های غیر روده ای
•    اسهالی که بدون هیچ توضیح منطقی وجود دارد و ممکن است تا سه یا چهار هفته یا بیشتر طول بکشد.

علل سالمونلا در سگ ها

بیش از 2000 نوع مختلف از سالمونلا وجود دارد که یک انتروباکتری گرم منفی است. به طور معمول، حیوان میزبان ناقل بیماری دارای دو یا چند میکروارگانیسم مختلف یا نوع باکتری سالمونلا است که باعث این بیماری می شود.
عوامل خطر عبارتند از سن سگ، مثلا حیواناتی که کم سن هستند و یا مسن تر به دلیل سیستم ایمنی ضعیف آن ها بیشتر در معرض خطر هستند. به طور مشابه، سگ هایی با سیستم ایمنی ضعیف یا دستگاه گوارش نابالغ در معرض خطر هستند.
سگ‌ هایی که آنتی‌بیوتیک ‌درمانی می‌کنند نیز در معرض خطر هستند، زیرا باکتری ‌های سالمی که دستگاه گوارش (یا فلور) را پوشانده‌اند، ممکن است نامتعادل شوند و خطر سالمونلوز را افزایش دهند.
عفونت سالمونلا در سگ ‌ها غیرمعمول است، زیرا سیستم ایمنی بیشتر سگ ‌ها به اندازه کافی قوی است که با باکتری ‌ها مبارزه کند و سیستم گوارشی آنها عمدتاً قادر به مقابله با دفع آن است.
بنابراین سگ ها با سیستم ایمنی ضعیف تر بیشتر  در معرض خطر عفونت هستند. به همین دلیل توله سگ ها و سگ های مسن بیشتر مستعد ابتلا به سالمونلوز هستند. باکتری سالمونلا را می توان در گوشت و تخم مرغ خام یا نیم پز و همچنین غذای حیوانات خانگی آلوده یا مواد غذایی مرطوب که در یخچال نگهداری نشده است، یافت.
این باکتری از طریق مدفوع و بزاق سایر حیوانات آلوده منتقل می شود، که یکی از دلایلی است که هرگز نباید اجازه داد سگ خانگی با مدفوع سگ یا سایر حیوانات تماس پیدا کند.

عواملی که احتمال ابتلا به سالمونلا را افزایش می‌دهند عبارتند از: 

•    سن حیوان
•    تغذیه نامناسب
•    وجود سرطان یا نئوپلازی و سایر بیماری‌های همزمان 
•    استرس 
•    تجویز آنتی‌بیوتیک 
•    شیمی‌درمانی یا استروئیدها

انتقال بیماری

سالمونلا گروهی از باکتری های گرم منفی از خانواده انتروباکتریاسه است. سالمونلا عمدتاً یک پاتوژن روده ای است، همچنین این باکتری می تواند باعث بیماری سیستمیک شود و سپس می تواند از خون و اندام های مختلف جدا شود. این باکتری همچنین ممکن است توسط سگ ها بدون علائم حمل شود.
عفونت می تواند به طور مستقیم بین حیوانات آلوده و بین حیوانات و انسان منتقل شود. سالمونلا عمدتاً از طریق مدفوع افراد آلوده پخش می شود و افراد جدید را از طریق دهان آلوده می کند. سگ ها می توانند از طریق غذای آلوده و آب آلوده شوند. نشریات بین المللی دامپزشکی تغذیه با گوشت خام را به عنوان رایج ترین راه انتقال در سگ ها نشان می دهد. 
گربه‌ ها معمولاً در اواخر زمستان و اوایل بهار، پس از گرفتن و خوردن پرندگان (مانند رهگذران) آلوده به سالمونلا، آلوده می‌شوند( پرندگان مرده یا زنده). همچنین مدفوع پرندگان ممکن است منبع عفونت برای گربه ها و سگ ها باشند.

پاتوژنز و علائم بالینی

چندین مکانیسم بیماری زایی مختلف در باکتری سالمونلا شناسایی شده است و بیماری زایی ممکن است بین گونه های مختلف متفاوت باشد. مطالعات پاتوژنز انجام شده در سگ ها وجود ندارد، اما مطالعات روی حیوانات دیگر نشان داده است که گونه های سالمونلا می تواند به سلول های اپیتلیال روده بچسبد و به آن ها حمله کند و در نتیجه باعث ایجاد انتریت التهابی همراه با اسهال ترشحی و یا عفونت سیستمیک شود. در بیشتر موارد، عفونت منحصراً در روده است، اما گاهی اوقات انتقال باکتری رخ می دهد و باکتریمی یا سپسیس ایجاد می شود. عفونت سیستمیک نیز ممکن است بدون علائم قبلی گوارشی ایجاد شود.

مکانیسم عملکرد سالمونلا

سالمونلا ممکن است برای مدت طولانی پس از عفونت اولیه، در اپیتلیوم روده و غدد لنفاوی باقی بماند. دفع مدفوع ممکن است در هفته اول مداوم باشد و سپس متناوب شود. دوره دفع معمولاً 6-3 هفته است اما گهگاه گزارش هایی از زمان دفع طولانی تر وجود دارد. تا 117 روز پس از عفونت های آزمایشی در سگ ها گزارش شده است.
این باکتری همچنین می تواند در سلول های فاگوسیتی در غدد لنفاوی روده، کبد و طحال باقی بماند. این ممکن است توضیح دهد که چرا فعال شدن مجدد عفونت در برخی از افراد، به عنوان مثال، در سرکوب سیستم ایمنی یا حالت های مختلف استرس دیده می شود.

تشخیص سالمونلا در سگ ها

متأسفانه سگ آلوده به این باکتری معمولاً هیچ علامت بالینی نشان نمی دهد. با این حال، برخی از سگ ‌ها به گاستروانتریت مبتلا هستند، بیماری‌ای که سیستم گوارشی را تحت تأثیر قرار می‌دهد که با ناتوانی در غذا خوردن، سلامت عمومی ضعیف و خستگی، افسردگی و تب مزمن که ممکن است تا 104 درجه فارنهایت باقی بماند، ظاهر می‌شود.

سایر ویژگی های تشخیصی عبارتند از:

•    استفراغ حاد و اسهال
•    کاهش آلبومین 
•    کاهش سطح پلاکت 
•    کم خونی غیر ترمیمی
•    تعداد گلبول های سفید به طور غیر طبیعی پایین است
•    عدم تعادل الکترولیت، که ممکن است شامل عدم تعادل سدیم و پتاسیم باشد
تشخیص با کشت باکتری از مدفوع انجام می شود. در صورت بروز سپسیس، ممکن است نیاز به کشت خون باشد.
در حال حاضر هیچ دستورالعمل یا قانون دقیقی برای نمونه های پیگیری برای نشان دادن عفونت در سگ ها وجود ندارد. برای تأیید ممکن است به نمونه برداری های متعدد نیاز باشد.
همیشه خطر نتایج منفی کاذب وجود دارد زیرا سالمونلا می تواند به طور متناوب دفع شود، به ویژه در مراحل بعدی عفونت. بیشترین احتمال یافتن سالمونلا در مدفوع از طریق نمونه برداری در مرحله حاد بیماری است.
برای تایید تشخیص سالمونلوز، دامپزشک سگ را برای یافته های مختلف فیزیکی و پاتولوژیک معاینه می کند.
دامپزشک ممکن است بخواهد سایر شرایطی را که می تواند منجر به علائم مشابه شود، از جمله انگل، استرس ناشی از رژیم غذایی (از جمله آلرژی یا عدم تحمل غذایی)، استرس های ناشی از دارو یا سموم، و بیماری هایی مانند گاستروانتریت ویروسی یا گاستروانتریت باکتریایی ناشی از E را رد کند. 
اما از دیگر روش های تشخیصی معمولاً شامل جمع آوری نمونه ادرار و مدفوع برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی است. دامپزشک همچنین ممکن است انجام کشت خون را مفید بداند.

کشت باکتریایی و آزمایش PCR

AHDC  آزمایش سالمونلا را با استفاده از دو روش کشت باکتریایی (از جمله کشت خون) و  PCR آزمایش مولکولی انجام می دهد. کشت معمولی باکتری سالمونلا بر روی نمونه های روده ای (مدفوعی یا روده ای) آزمایش توصیه شده در AHDC برای اکثر درخواست های سالمونلا است و آزمایش نظارت محیطی با روش PCR انجام می شود. 
طی یک تحقیقات انجام شده محققین متوجه شدند که پس از انجام آزمایش ‌های داخلی گسترده در AHDC، نمونه ‌های روده‌ای هم برای کشت باکتری سالمونلا و هم برای PCR باید یک فرآیند غنی‌ سازی طی یک شب را دنبال کنند، که این کار به رشد، بهبود و تشخیص ارگانیسم سالمونلا کمک می‌کند. در حالی که عفونت‌ های متوسط تا سنگین سالمونلا ممکن است با آبکاری مستقیم روی محیط‌ های کشت شناسایی شوند، عفونت ‌های سبک یا باکتری‌ هایی که با درمان مهار می‌شوند، اغلب به انکوباسیون در محیط ‌های غنی‌کننده برای افزایش کشف نیاز دارند. (لطفاً توجه داشته باشید که سالمونلا را می توان از نمونه های غیر روده ای مانند ریه یا غدد لنفاوی، روی یک کشت باکتریایی هوازی معمولی کشت داد. این به دلیل مقادیر کمتر سایر آلاینده های باکتریایی در آن مکان ها و ماهیت سیستمیک آن است. 
سالمونلا PCR عمدتاً برای آزمایش نظارت محیطی استفاده می شود. اگر PCR سالمونلا روی نمونه روده ای درخواست شود، هم کشت باکتریایی و هم PCR برای افزایش حساسیت تست از فرآیند غنی سازی لازم است. دو مزیت کشت باکتری سالمونلا نسبت به PCR، توانایی انجام تست حساسیت ضد میکروبی و توانایی تعیین سروگروه و گونه ایزوله سالمونلای بازیابی شده است. تعیین گونه ایزوله های سالمونلا به اپیدمیولوژی و اقدامات پیشگیرانه کمک می کند.

درمان سالمونلا در سگ ها

درمان آنتی بیوتیک

درمان حمایتی معمولاً در عفونت حاد بدون عارضه سالمونلا کافی است. آبرسانی مجدد با تامین مایعات کافی و جبران مداوم تلفات مایعات ناشی از استفراغ و اسهال مهم است. آنتی بیوتیک ها جز به عنوان یک درمان حمایتی در مدت کوتاهی برای علائم تهدید کننده زندگی، شوک و در صورت سپسیس تجویز نمی شوند. درمان آنتی بیوتیکی ممکن است دوره دفع مدفوع را طولانی کند. خطر انتخاب سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک نیز باید در نظر گرفته شود.
پیش آگهی برای سگ های مبتلا به عفونت بدون عارضه سالمونلا به طور کلی خوب است. در موارد سپسیس، نتیجه ممکن است کمتر مطلوب باشد.

درمان سرپایی

درمان سرپایی اغلب در موارد بدون عارضه امکان پذیر است. با این حال، اگر سگی مبتلا به سپسیس، عفونت خون یا یک مورد شدید سالمونلوز باشد، ممکن است مراقبت های بستری لازم باشد، به ویژه برای توله سگ هایی که در نتیجه عفونت دچار کم آبی شدید شده اند.
درمان ممکن است شامل آبرسانی مجدد به سگ، کمک به او برای غلبه بر کاهش شدید وزن و کاهش مایعات و جایگزینی الکترولیت های از دست رفته باشد. در موارد شدید سالمونلوز، تزریق پلاسما یا خون ممکن است برای کمک به جایگزینی مایعات و آلبومین سرم ضروری باشد.

هورمون آدرنال

آن ها چند ضد میکروبی هستند که در دسترس دامپزشک هستند که ممکن است برای درمان سگ های مبتلا به سالمونلوز استفاده شوند. گلوکوکورتیکوئیدها، نوعی هورمون آدرنال یا استروئیدی نیز ممکن است به جلوگیری از شوک در سگ های مبتلا به سالمونلوز شدید کمک کند.
عفونت آلمونلا یا سالمونلوز یک بیماری در سگ است که توسط باکتری سالمونلا ایجاد می شود. معمولاً منجر به علائمی مانند استفراغ و اسهال می شود، اما می تواند منجر به شرایط جدی تری شود.
اگرچه این باکتری رایج است، اما غیرعادی است که باعث بیماری در سگ های سالم شود. با این حال، می تواند بین گونه ها، از جمله انسان، سایر حیوانات خانگی، و حتی خزندگان و پرندگان گسترش یابد.

درمان های دامپزشکی

بیشتر موارد عفونت سالمونلا در سگ ها خفیف است و تنها علامت آن ممکن است اسهال حاد باشد. در این موارد، سیستم ایمنی سگ‌ ها پس از مدت کوتاهی با آن مبارزه می‌کند، اگرچه سگ ‌ها برای هیدراته ماندن شدن و از  دست دادن مایعات ناشی از اسهال یا استفراغ، به منبع ثابتی از آب تازه و تمیز نیاز دارند.
در موارد جدی تر، دامپزشک ممکن است سگ را در بیمارستان بستری کند و مایعات داخل وریدی بدهد. اگر عفونت خون یا سپسیس رخ دهد، سگ ممکن است به پلاسما یا تزریق خون نیاز داشته باشد.
دامپزشکان همچنین ممکن است استروئیدهایی را تجویز کنند که می تواند از شوک در موارد شدید جلوگیری کند. گاهی اوقات دامپزشک توصیه می کند برای جلوگیری از انتشار عفونت سگ را جدا از سایر حیوانات خانگی نگه دارید. در اکثر عفونت های سالمونلا، سگ های بالغ به خوبی بهبود می یابند.

درمان سالمونلا در سگ ها از طریق تغذیه

"استفاده از آنتی بیوتیک در سگ هایی با موارد خفیف سالمونلوز یا باکتری سالمونلا موجود در مدفوع آنها یک درمان بحث برانگیز در میان دامپزشکان است و اغلب می تواند با آسیب رساندن به فلور خوب روده سگ که به عنوان میکروبیوم آنها شناخته می شود، آسیب بیشتری به دستگاه گوارش سگ وارد کند. 
یک رویکرد یکپارچه برای درمان سالمونلوز دو جنبه دارد، اول می‌خواهد عفونت فعال را درمان کند و دوم می‌خواهد دستگاه گوارش سگ را تقویت و التیام دهد تا باکتری ‌های بد در آینده رشد نکنند.
درمان عفونت فعال در سگ ممکن است شامل مایعات و الکترولیت ها برای جلوگیری از کم آبی بدن باشد. علاوه بر این، دادن آغوز و پروبیوتیک ها یا غذاهای تخمیر شده به حیوان خانگی کمک می کند دستگاه گوارش سگ بهبود بخشد و به باکتری های خوب اجازه می دهد تا رشد کنند و تعادل را بازگردانند.
آغوز یک غذای شفابخش طبیعی و قدرتمند برای روده و کل بدن سگ را فراهم می کند. آغوز فاکتورهای ایمنی لازم برای محافظت و بازسازی پوشش روده و سیستم ایمنی بدن را فراهم می کند. همچنین فاکتور های رشدی را برای ترمیم و التیام بدن فراهم می کند. ایده آل برای استفاده از شکل لیپوزومی آغوز، که امکان تحویل و جذب بهینه این مواد مغذی تخصصی را در روده فراهم می کند.

استفاده از غذاهای تخمیری برای درمان سالمونلا سگ ها

رژیم غذایی غذاهای به شدت فرآوری شده که حاوی درصد کربوهیدرات بالایی هستند (یعنی اکثر غذاهای تجاری حیوانات خانگی) میکروبیوم روده را تغییر می دهند و باعث التهاب در روده می شوند که می تواند منجر به سندرم روده نشتی، مشکلات هضم، سیستم ایمنی بدن و غیره شود.
غذاهای تخمیری به طور کلی موثرتر از پروبیوتیک ها هستند، زیرا به طور طبیعی تنوع گسترده ای از باکتری ها میکروب های مفید، آنزیم های گوارشی، مواد معدنی و غیره را فراهم می کنند، اما هر دو هضم سالم و محیط روده ای سالم را تقویت می کنند. گزینه های مناسب برای غذا های تخمیر شده برای حیوانات خانگی. شامل مقادیر کمی سبزیجات تخمیر شده، کفیر، ماست و غیره باشد یا می خواهید یک محصول پروبیوتیک با کیفیت بالا انتخاب کنید.

استفاده از پروبیوتیک ها برای درمان سالمونلا سگ ها

این یک واقعیت شناخته شده است که سلامت روده برای سلامت کلی سگ بسیار مهم است. این به این دلیل است که حدود 80 درصد از سیستم ایمنی سگ در روده او است. پروبیوتیک ها باکتری های خوبی هستند که از سلامت روده سگ حمایت می کنند. و پری بیوتیک ها این باکتری های خوب را تغذیه می کنند تا جهت داشتن عملکرد بهتر به آنها کمک کند. فرآیند تخمیر مورد استفاده برای ACV خام آن را به یک پری بیوتیک مفید تبدیل می کند. خواص پری بیوتیک ACV از باکتری های خوب در روده حمایت می کند، به هضم غذا کمک می کند و روده را زیبا و سالم نگه می دارد.

استفاده از سرکه سیب برای درمان سالمونلا سگ ها

سرکه سیب دستگاه گوارش را اسیدی می کند که به مبارزه با باکتری های بیماری زا کمک می کند. و از هضم بهتر غذا پشتیبانی می کند. اسید معده برای تجزیه و جذب پروتئین ها، که یکی از مواد مغذی اصلی در رژیم غذایی سگ است، ضروری است..

پیشگیری از سالمونلا در سگ ها

اگرچه عفونت حاد با سالمونلا در سگ ‌ها در  غیر معمول است، اما باید به خاطر داشت که سگ‌ ها نیز مانند انسان‌ ها می‌توانند از طریق غذای آلوده، آلوده شوند. تغذیه سگ ها با محصولات حیوانی خام یا حرارت ناکافی ممکن است خطر عفونت را به همراه داشته باشد. مانند گربه ‌ها، سگ ‌ها نیز ممکن است از پرندگان و سفره ‌های پرندگان آلوده آلوده شوند و باید از چنین قرار گرفتن در معرض خودداری شود.

توصیه هایی در هنگام برخورد با سگ های آلوده به سالمونلا

بهداشت خوب دست ها همیشه برای جلوگیری از عفونت سالمونلا مهم است، به ویژه هنگام پخت و پز و غذا خوردن، و افراد اغلب با مواد غذایی آلوده، آلوده می شوند. پس از دست زدن به سگ بیمار و پاکسازی هر گونه استفراغ یا اسهال، دست ها باید به طور کامل شسته شوند. هنگام راه رفتن سگ، مدفوع باید برداشته شود تا آلودگی محیط به حداقل برسد. همیشه بعد از آن دستان خود را بشویید. ظروف سگ را جداگانه با برس ظرفشویی که برای چیزهای دیگر استفاده نمی شود شستشو دهید.
کودکان و افرادی که دفاع ایمنی ضعیفی دارند ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به عفونت باشند و ممکن است برای سگ آلوده خوابیدن در یک تخت با کودک مناسب نباشد. همچنین باید سعی کنید از لیسیدن توسط سگ خودداری کنید.
اگر حیوانات خانگی دیگری در خانه وجود دارند، تا زمانی که یک سگ آلوده در خانه وجود دارد، باید مراقبت های بهداشتی بیشتر رعایت شود. این امر حتی اگر حیوانات دیگر هیچ علامتی نشان ندهند صدق می کند.
 

آیا سالمونلا می تواند سگ را بکشد؟

عدم درمان سالمونلوز می تواند سگی با سیستم ایمنی ضعیف، سلامت روده بسیار ضعیف یا سگ سالخورده را بکشد. در حالی که سگ بیمار است، مهم است که آنها را تحت نظر داشت.