مقالات
محل تاسیس آزمایشگاه: فضا و تاسیسات آزمایشگاه- ضوابط طراحی آزمایشگاه
انتخاب محل تأسيس آزمايشگاه
آزمايشگاه حتي المقدور در ساختمان ھای مسکوني داير نگردد، در صورت داير شدن آزمايشگاه در ساختمان مسکونی بايد ازساکنين ساختمان، رضايت کتبی گرفته شود. آزمايشگاه بھتر است در جوار مکان ھايي که داراي سر و صدا و تنش ھستند داير نگردد. ( مانند جوشکاري، موتورخانه، آھنگري و...)
آزمايشگاه بايد در محلی که دسترسی افراد بيمار يا ناتوان به آنجا مقدور باشد، مثلا حتی الامکان درطبقه ھمکف داير شده درغير اينصورت با استفاده از آسانسور، سطح شيب دار، کوريدور وغيره دسترسی به آن تسھيل گردد.
آزمايشگاه بيمارستان درداخل و يا نزديک به ساختمان بيمارستان تأسيس گرديده بطوري که فاصله زيادي با بخشھاي بيمارستان نداشته باشد. آزمايشگاھھاي اورژانس و يا آزمايشگاه عصرو شب بيمارستان ھا بايد در جايي داير گردد که مراجعه بيماران درمانگاه و يا ارسال نمونه ھاي بخشھا به آنجا به راحتي صورت پذيرد.
مساحت و فضاي آزمايشگاه ھا
مساحت کافی و فضای مناسب براي آزمايشگاه و بخش ھای مختلف آن به نسبت حجم کاری (تعداد مراجعين و يا تعداد تختھاي بيمارستاني)، تنوع آزمايش ھا، تعداد تجھيزات، تعداد کارکنان و ميزان استفاده از سيستم ھاي اتوماسيون تخمين زده مي شود در حال حاضر مساحت ١٠٠ مترمربع برای آزمايشگاھھای بالينی و ١٢٠ مترمربع برای آزمايشگاه ھايی که بخش آسيب شناسی تشريحی نيز دارند، بعنوان حداقل فضا در نظر گرفته می شود. ولی با توجه به عوامل اشاره شده در بالا، مساحت آزمايشگاه بايد در حدی باشد که برکيفيت کار درآزمايشگاه و ايمنی کارکنان تاثير سوء نداشته باشد و با گذشت زمان و افزايش حجم و دامنه کار، فعاليت ھا دچار اختلال نگردد.
شرايط فيزيکي و تاسيسات ساختمان
- خرابی و فرسودگی در ساختمان وجود نداشته باشد.
- ارتفاع سقف آزمايشگاه حداقل ٠۴٢ سانتيمتر باشد.
- ديوارھاي آزمايشگاه حداقل تا ارتفاع ۵/١ متر بايد قابل شستشو باشد .(رنگ ھای قابل شستشو و مقاوم مثل رنگ روغن توصيه می شود).
- کف آزمايشگاه بايد قابل شستشو بوده ترجيحا دارای کف شوی باشد، وجود کف شوی در اتاق شستشو و ميکروب شناسی الزامی است.
- دربھای چوبی آزمايشگاه، بايد با رنگ ھای قابل شستشو و مقاوم مانند رنگ روغن رنگ آميزی شده باشند و ترجيحا دربھا دارای پنجره باشند.
- پھناي درب ھاي اصلي و درب ھاي داخلي در حدی باشد که تجھيزات و مبلمان آزمايشگاھی براحتی قابل جابجايی باشند.
- آزمايشگاه مي بايست لوله کشي براي آب گرم و سرد، با فشار مناسب داشته باشد.
- آزمايشگاه می بايست سيستم مناسب گرمايش و سرمايش داشته باشد. دامنه تغييرات ايده آل دما در آزمايشگاه ۵ + /- درجه سانتی گراد است.
- سيستم لوله کشي گاز آزمايشگاه بايد استاندارد بوده و نکات ايمني لازم در مورد آن رعايت شده باشد و به تعداد کافی خروجی گاز در آزمايشگاه تعبيه گردد.
- در صورت استفاده از کپسول گاز، کپسول ھا درمکان مناسب و امن، دارای تھويه مطلوب، دور از منابع حرارتی و نزديک به محل مصرف قرار داده شوند.
- سرويس ھای بھداشتی زنان و مردان بايد جدا بوده و تعداد آنھا متناسب با تعداد استفاده کنندگان باشد، ترجيحا توالت کارکنان از بيماران مجزا باشد. توالت ھا مي بايست داراي ھواکش و سيفون باشند. فاضلاب بخش ھای ميکروب شناسی و ھورمون شناسی (در صورت آلودگی راديواکتيو) و اتاق شستشو بھتر است به چاه منتھی گردد.
- با توجه به تجھيزات موجود ، سيستم روشنايي و تعداد لامپھاي مصرفي در آزمايشگاه ، بايد از فيوزھا و کابلھاي مناسب استفاده گردد. در مدخل ورودي تابلوی برق آزمايشگاه بايد ترانس تنظيم کننده مناسب قرار گيرد. در غير اين صورت مي توان برای دستگاھھاي مختلف از ترانسھاي مناسب و مجزا استفاده نمود. (جھت جلوگيري از مشکلات ناشی از قطع برق ويا نوسانات احتمالي برق شھری، در مواردی که پشتيبانی منبع الکتريسيته ضروری است، استفاده ازUPS با ويژگی ھای مناسب در ابتداي ورود کابل برق به آزمايشگاه يا بطور مستقل برای تجھيزات خاص پيشنھاد می گردد )
- در آزمايشگاھھای بزرگ، در صورت نياز، به نسبت وسعت فضا می توان از سيستم ھاي ارتباطي مناسب مثل تلفن، آيفون و .... استفاده نمود. پنجره ھای آزمايشگاه که به فضای آزاد باز می شوند بايد توری داشته باشند تا از ورود و لانه گزينی جوندگان و حشرات به آزمايشگاه جلوگيری گردد.
- در آزمايشگاه مي بايست تسھيلات ويژه جھت کارکنان و ھمچنين مراجعه کنندگان کم توان يا معلول پيش بينی شود.( مثل دستگيره جھت حفظ تعادل، تسھيلاتی برای جابجايی، توالت فرنگی و... )
- رطوبت در آزمايشگاه بايد در حد متعادل حفظ شود، سطح رطوبت كمتر از ٢٠% باعث ايجاد الكتريسيته ساكن و رطوبت بيش از ٠۵% باعث به ھم چسبيدن مواد مي شود. بيشتر تجھيزات آزمايشگاھی الزامات رطوبتی خاصی ندارند و دامنه رطوبت بين ٧٠-٣٠ % قابل قبول می باشد. در مورد تجھيزاتی که نيازمند رعايت شرايط رطوبتی تعريف شده ای ھستند بايد مطابق توصيه سازنده عمل شود. ارزيابی سطح رطوبت در آزمايشگاه توسط رطوبت سنج ھای تجاری امکانپذير است.
طراحی و تخصيص فضا درآزمايشگاه
ارائه الگوی يکسان جھت طراحی فضای آزمايشگاھھا امکانپذير نبوده و ضروری نيز نمی باشد، فضای ھرآزمايشگاه با توجه به اھداف، طيف فعاليت ھا، تعداد پرسنل، تعداد تجھيزات و .... طراحی می شود.
تخصيص فضا به بخش ھای مختلف آزمايشگاه نيز با در نظر گرفتن موارد اشاره شده در بالا صورت می گيرد.
از آنجاييکه تغيير درحجم کاری و دامنه فعاليت ھای آزمايشگاه ممکن است با الزاماتي در خصوص تغيير فضاي آزمايشگاه ھمراه باشد، تخصيص فضا در آزمايشگاه مي بايست به نحوی باشد که متناسب با اھداف جديد، از نظر وسعت يا بھره وری قابليت تغييرو سازگاری داشته باشد.
در طراحی و تخصيص فضا در آزمايشگاه بايد مجموع فضاي کاري، فضای انبارش و فضای پشتيباني را در نظر داشت.
فضاي کاري آزمایشگاه
مقدار فضا برحسب متر مربع است که شامل سطوح مورد استفاده جھت انجام کار و قرارگيری تجھيزات، سينک ھای شستشو و محل رفت و آمد کارکنان می باشد. فضاھاي بين ميزھاي کار، راھروھا و فضای اطراف تجھيزات نيز جزو فضاي کاری به حساب مي آيند.
فضای مفيد کاري در بخش ھای مختلف آزمايشگاه مي بايست به حدي باشد که حداکثر تعداد کارکنان شاغل در يک نوبت کاري، با در نظر گرفتن فضای اشغال شده توسط تجھيزات، فضاھاي بين ميزھاي کار، راھروھا و فضای اطراف تجھيزات، به راحتی قادر به فعاليت باشند.
طراحی فضاي کاری مورد نياز بخشھا
در آزمايشگاھھاي با دامنه و حجم کاری محدود، متناسب با فعاليت ھای انجام شده، بخشھاي مختلف، بويژه بخش ھايی که از تجھيزات مشترک استفاده می کنند، می توانند در مجاورت ھم فعاليت نمايند ولي بخش نمونه گيری، پذيرش، بخش ھای ميکروب شناسی( شامل قارچ شناسي، ويروس شناسي، انگل شناسي، تجزيه ادرار)، شستشو و استريليزاسيون و محل غذاخوری کارکنان حتما بايد مجزا باشند. بطور معمول محل آماده سازی نمونه و ساخت معرف ھا در مجاورت بخش بيوشيمی قرار می گيرد .
بخش ميکروب شناسی آزمايشگاه و ھمچنين بخش ھايی که با مواد و معرف ھای سمی يا قابل اشتعال کار می کنند، بايد دور از محل رفت و آمد بيماران، بخش ھای غير فنی و ورودی سيستم تھويه ھوا قرار گيرند.
فضاي تجھيزات: تعداد وانواع تجھيزات موجود درھر بخش نقش مھمی در برنامه ريزي جھت طراحی فضای آن بخش دارد. در اين خصوص بايد به مواردی نظير ابعاد (طول ، پھنا و ارتفاع ) دستگاھھا، وزن دستگاھھا و ھمچنين ميزان ولتاژ و آمپر و لوله کشی ھای مورد لزوم (مندرج درکاتالوگ دستگاه ) توجه گردد. گاھي سازندگان دستگاه، تخصيص ميزان فضاي بيشتري از ابعاد دستگاه را جھت عملکرد مناسب آن توصيه مي نمايند که اين مسئله را بايد لحاظ نمود. دسترسي آسان به پشت و کناره ھاي دستگاه جھت نگھداري و تعميرات و تھويه، مي بايست در نظر گرفته شود.
(بطور مثال فردي که در آزمايشگاه بيوشيمي با اتوآناليزر کار مي کند به 7/5 سانتی متر سطح روي زمين نياز دارد در صورتيکه اين ميزان براي فرديکه کنار ميز آزمايش راديوايمونواسي انجام مي دھد فقط 2m ٢ مي باشد).
فضاي کارکنان : با توجه به اھميت راحتی و ايمنی کارکنان حين انجام کار، پيش بينی فضاي مناسب براي رفت و آمد و کارکرد آنھا ضروری مي باشد. بطور متوسط ھر يک از کارکنان حدودا به 2m /١ فضای کاری نياز دارد.
فضاي انبارش
شامل قفسه ھا ، کابينتھا ، يخچالھا و فريزرھا مي باشند.
تعيين حداقل مواد واقلامی كه دريک زمان وجودشان در آزمايشگاه لازم است، نقش مھمی در تخمين فضای مورد نياز برای انبارش دارد. اين امر به عوامل گوناگوني نظيرنوع خدمات آزمايشگاھي(دستي يا اتوماسيون )، طيف آزمايشھاي انجام شده ، حجم آزمايشھا ، فضاي كلي آزمايشگاه ، تعداد كاركنان ، پيچيدگی فرآيندھاي كاري و... بستگي دارد.
مدت زمانی که طول می کشد تا سفارشات مختلف از توليدکنندگان يا توزيع کنندگان به آزمايشگاه برسد را نيز بايد مد نظر قرار داد.
بطور كلي مي توان بين ٧-۵ % مساحت خالص آزمايشگاه و يا ١٧-١٢% آن را با احتساب استفاده از فضای داخل کابينت ھا و قفسه ھا، به انبارش اختصاص داد. تعيين فضاي انبارش مي بايست به نحوي باشد كه حتي المقدور در صورت لزوم قابليت گسترش داشته باشد.
علاوه برفضای کافی، شرايط محيطی مناسب برای انبارش اقلام آزمايشگاھی بايد فراھم شود و مسئول فنی آزمايشگاه بايد اطمينان يابدکه کليه اقلام موجود در آزمايشگاه در شرايط صحيح از نظر دما، رطوبت، نور، تھويه، ايمنی و... مطابق توصيه سازنده، نگھداری و انبار می شوند.
از نظر دمای نگھداری اقلام، انبارش به دو قسمت يخچالی/ فريزری و غير يخچالی تقسيم مي شود:
- انبار يخچالی/فريزری
شامل اقلام آزمايشگاھی که در دمای يخچال يا فريزر نگھداری می شوند.
مسئول فنی آزمايشگاه می بايست از ميزان مواد مصرفی نگھداری شده كه احتياج به دماي يخچال و يا فريزر دارند آگاه بوده و فضاي لازم جھت انبارش آنھا را فراھم نمايد.
يخچالھا وفريزرھاي آزمايشگاه بايد در محل مناسب با سطح ثابت، بدون لرزش و بدور از تابش مستقيم نور خورشيد قرار گيرند.
دماي مناسب يخچالھا و فريزرھا مي بايست كاملاً تحت کنترل باشد. دماي يخچال ھا بين ٨-٢ درجه سانتيگراد و دمای فريزرھا ٢٠- درجه و كمتر بايد حفظ گردد. دماي مناسب براي اقلامی مثل مشتقات خونی از جمله پلاسمای منجمد، كمتر از٣٠- درجه سانتيگراد می باشد.
- انبار غيريخچالی
شامل اقلام آزمايشگاھی که عموما در دمای اطاق نگھداری می شوند.
دماي اطاق به معنای دمای بين ۶٢-١٨ درجه سانتيگراد است. اين دما با در نظر گرفتن زمان ھايی که سيستم ھای گرمايشی و يا سرمايشی خاموش ھستند (مثلا در ايام تعطيل) مي بايست كاملاً تحت کنترل باشد. چون بسياری از تجھيزات آزمايشگاھی، يخچالھا و فريزرھا و... حين كار ايجاد حرارت قابل ملاحظه اي مينماید، توجه به اندازه بخشھا و تعداد تجھيزات اشاره شده موجود در آنھا، براي کنترل دما و تعيين تھويه مناسب، ضروري مي باشد.
- ماھيت و حجم مواد نگھداري شده بر نحوه انبارش اثر دارند، بطورمثال شرايط نگھداري اسيدھا، حلال ھاي ارگانيك، محلول ھای خورنده، گازھای فشرده، ترکيبات واکنش پذير، مواد راديواكتيو يا مواد بالقوه مخاطره آميز مي بايست از لحاظ ايمني استانداردباشد. اين مواد در کمدھا يا قفسه ھای مجزا، يا بر روی زمين يا طبقات پايين قفسه ھا و در صورت زياد بودن حجم، در فضاي دورتر از فضاي اصلي آزمايشگاه نگھداري می شوند.
آزمايشگاھھايي كه با مواد مخاطره آميز سروكار دارند و اين مواد را در حجم ھاي زياد نگھداري مي كنند، علاوه بر تامين فضاي مناسب براي نگھداري، می بايست سيستم تھويه مناسب نيز برای محل نگھداری اين مواد تعبيه نمايند.
- بايد تمھيداتی جھت پيشگيری ومقابله با آتش سوزی در انبار وجود داشته باشد.
فضای بايگانی اسناد و سوابق آزمایشگاهی
فضاي لازم براي بايگاني سوابق و مدارك با توجه به حجم اين اسناد و مدت زمان لازم جھت نگھداري آنھا تعيين می گردد. بطور مث ال آزمايشگاه ھا ميبايست تمامي نتايج بيماران و سوابق كنترل كيفي را حداقل تا يکسال نگھداري نمايند. مدت زمان نگھداري سوابق بانك خون طولانی ترمی باشد.
بايگاني مي تواند بصورت كاغذي يا فايلھاي كامپيوتری باشد. در صورتيكه بايگانی كاغذي باشد جمع آوري و نگھداري سوابق دور از آزمايشگاه و تحت شرايطي كه دسترسي به آنھا در صورت لزوم ممکن باشد، امكانپذير است ولي بايد اقدامات لازم جھت جلوگيري از دور ريختن تصادفي آنھا انجام گيرد.
فضاي پشتيباني آزمایشگاهی
شامل کليه فضاھاي جانبي است که در فعاليتھاي قبل از آزمايش و بعد ازآزمايش به کار مي آيد مانند فضای مربوط به انجام امور دفتري وکامپيوتري، پذيرش و جوابدھی، خريد و تدارکات و....اين بخش ھا بايد از فضای فنی آزمايشگاه مجزا باشند.
ميزبندي و مبلمان آزمايشگاه
نوع، تعداد، نحوه قرار گيري و كيفيت ميزبندی و مبلمان آزمايشگاھي مستقيماً برروي عملكرد کارکنان اثر دارد.
از لحاظ كمي، ميزبندی و مبلمان آزمايشگاھي بايد متناسب با تعداد و دامنه عملكرد كاركنان بوده از لحاظ كيفي نيز ظاھر، اندازه و کارايی مناسب داشته باشند.
طراحي مبلمان بايد به نحوي باشد كه با در نظر گرفتن شرايط موجود و پيش بينی نيازھای آينده، در صورت ضرورت امكان حركت دادن، خارج نمودن و تعويض آنھا وجود داشته باشد. ( برای مثال می توان از کابينت ھای چرخ دار و متحرک استفاده نمود)
مبلمان آزمايشگاه مي بايست براي کاربری عمومی طراحي شود تا ھمه كاربران به راحتي و با ايمني كامل از آنھا استفاده نمايند. تفاوت قد کارکنان آزمايشگاه براي تعيين ارتفاع ميزھا مي بايست مدنظر باشد و ھمچنين تا حد امكان از صندلي ھا و يا کابينت ھای با قابليت تنظيم ارتفاع استفاده شود.
ارتفاع ميز كار براي حالت نشسته ۵٧ سانتيمتر، براي حالت ايستاده ٩٠ سانتيمترو عمق آن ۵٧ -٠۶ سانتيمتر می باشد.
فضای بين ميزھای کاری جھت رفت و آمد کارکنان معمولا حداقل ١٢٠ سانتيمتر در نظر گرفته می شود.
ابعاد ميزھاي كامپيوتر و صندليھا مي بايست به اندازه اي باشد كه كاربران ھنگام استفاده راحت باشند.
سطوح كاري بايد متناسب با نوع کار، به حرارت، اسيد، قليا، رنگھا، حلالھاي ارگانيگ، فشار و يا ضربه مقاوم باشند (براي اطمينان از كيفيت و مقاومت آنھا، مي توان قطعه اي از آن را در طول شب در معرض موارد اشاره شده قرار داد و سپس ميزان صدمه و امكان تميز كردن آن را بررسي نمود.)
در انتخاب جنس صفحات، مي بايست امكان رشد عوامل ميكروبي در شيارھا، درز ھا و خلل و فرج در نظر گرفته شود.
لبه ھای خارجی اين صفحات می بايست حتی المقدور گرد باشند تا باعث صدمه به کارکنان نشوند.
کابينت ھا وقفسه ھا، بعنوان بخشی از فضای انبارش، بايد به تعداد کافی در آزمايشگاه موجود بوده و نسبت به مواد شيميايی، زنگ زدگی و فرسودگی مقاوم باشند، کابينت ھا وقفسه ھای ديواری بايد با استحکام به ديوار نصب شوند و دسترسی به وسايل داخل آنھا به آسانی انجام پذيرد و ميزان انباشتگی، متناسب با قابليت تحمل وزن در آنھا باشد.
ايمنی در فضای آزمايشگاه
در طراحی آزمايشگاه بايد به گونه ای عمل شود که احتمال بروز مخاطرات فيزيکی، شيميايی و ميکروبی در محيط کار به حداقل برسد و يک محيط کاری ايمن برای کارکنان وھمچنين مراجعه کنندگان فراھم گردد.
دسترسی و امکان ورود به فضای فنی آزمايشگاه بايد فقط برای افراد مجاز، ميسر باشد.
کپسول اطفاء حريق و ترجيحا سيستم ھشدار حريق، به تناسب وسعت آزمايشگاه (ھر ٠۵ مترمربع حداقل يک کپسول ۴ کيلوگرمی) و در مکانھاي مناسب نصب گردد، طوری که دسترسي سريع تمامي کارکنان در موارد اضطراري به سھولت امکانپذير باشد .
دستگاھھاي برقي در آزمايشگاه خصوصا" دستگاھھاي داراي رطوبت و نيز دستگاھھاي حساس به نوسانات جزئی برق بايد سيم اتصال به زمين داشته باشند.
دوش اضطراری و چشم شوی بايد در مکاني قرار گيرد که در شرايط ضروری براحتی در دسترس ھمه کارکنان باشد.
تعداد دوش ھا و چشم شوی بستگی به وسعت کار و فضای آزمايشگاه دارد و بويژه بايد در نزديکی بخش ھايی باشد که با مواد شيميايی سوزاننده سروکار دارند .
دستشويي در ھر جايي از آزمايشگاه که در تماس مستقيم با نمونه بيمار باشد مورد نياز است و بھتراست نزديک درب خروجی قرارگيرد دستشويي ھايی که برای شستشوی دست کارکنان در نظر گرفته شده نبايد براي تخليه نمونه ھا و يا امور مربوط به انجام آزمايشھا مورد استفاده قرار گيرند. دستشوئي ھا بايد داراي صابون مايع، دستمال کاغذي و يا دست خشک کن برقي باشد. ھر بخش از آزمايشگاه جھت دورريز پسماندھای غيرآلوده بايد داراي سطل زباله درب دار و کيسه زباله مقاوم باشد. ھنگام تخليه سطل زباله بايد به ماموران شھرداری به روش مناسب آگاھی وھشدار داده شود (مثلا از طريق برچسب گذاری روی کيسه ھای زباله ). بديھی است دفع پسماندھای آلوده ( مثل سرسوزن ھا و محيط ھای کشت ميکروبی ) بايد پس از آلودگی زدايی انجام شود.
در آزمايشگاه بايد فضای مناسب و مجزايی برای غذاخوری کارکنان و کمدقفل دار برای گذاشتن لباس ولوازم شخصی آنان در نظر گرفته شود، درمحيط ھاي بيمارستاني فضاي جداگانه و مناسب جھت استراحت کارکنان کشيک بايد وجود داشته باشد.
سيستم تھويه
آزمايشگاه بايد سيستم تھويه مناسب داشته باشد تا از تجمع بخارات و گازھاي سمي در فضاي عمومي آزمايش گاه ممانعت گرديده، دما به خوبی کنترل شده، تجھيزات به درستی کار کرده و ايمنی و آسايش کارکنان و مراجعه کنندگان تامين گردد.
سيستم تھويه آزمايشگاه در شرايط ايده آل به نحوی است كه بين ١٢ تا ١٦ بار ( حداقل ٦ بار ) تعويض ھوا در ھر ساعت صورت گيرد و نحوه طراحي بايد طوري باشد كه ھواي تميز وارد و ھواي قبلي به طورکامل خارج گردد.
در چنين شرايطی تمامي اطاق ھای کار نسبت به راھروھا بايد فشار منفي داشته و ھوا از نواحي تميزتر به نواحي آلوده تر جريان يابد و از بخشھاي آلوده تر (مثل باکتريولوژي) توسط ھود مناسب خارج شود.
بايد توجه داشت که ھواي خروجي از آزمايشگاه نبايد در جاي ديگري جريان يابد و خروجي ھواي ھواکش ھا بايد طوري تعبيه شود که براي ساکنان ساختمان خطر ساز نباشد.
محل انجام فعاليت ھای مخاطره آميز ومحل قرار گرفتن ھودھا از ھر نوع ، مي بايست تا حد امکان از درب ھا دور باشند.
ھودھا بايد در مکاني قرارگيرند که امکان نصب کانال جھت ارتباط با فضاي بيرون ( در صورت نياز ) به راحتي ميسر باشد.
تعيين نوع ھودھای مورد استفاده در آزمايشگاه براساس تعيين سطح ايمني زيستي و با توجه به فعاليتھای آزمايشگاه مشخص می گردد. اکثر آزمايشگاھھاي تشخيص طبي در سطح ايمنی زيستی ٢ ھستند و بطور معمول بايستی از ھود ھای کلاس II استفاده نمايند. در مکانھايی که با ميکروارگانيسم ھای پرخطر مانند مايکوباکتريوم توبرکولوزيس، بروسلا، قارچ ھا و ...کار می شود، استفاده از ھودھای بيولوژيک کلاس II ضروری است.
طراحي سطح ٣ و ۴ مخاطرات ايمني زيستي براي آزمايشگاھھايی کاربرد دارد که کارکنان آن با عوامل عفونی پرخطر يا نا شناخته ای کار مي کنند که تنفس آنھا باعث مرگ يا بيماريھاي جدي و خطرناک مي گردد. به دليل مخاطره آميز بودن اين عوامل عفونی بايد تمھيدات خاصي براي کاربا آنھا در نظر گرفته شود.
سيستم روشنايی آزمایشگاه
طراحي سيستم روشنايي آزمايشگاه بايد به نحوی باشدکه نورکافی ويکنواخت برای انجام فعاليت ھای مختلف از جمله رويت آسان واکنش ھا و رنگ ھا فراھم گردد. مقدار روشنائي در فضاي آزمايشگاه به نوع فعاليت ھا، رنگ ديوارھا، سقف و سطوح كاري، فاصله سطح كاري تا پايه چراغھاي روشنايي و محل قرار گرفتن پايه اصلي چراغھا بستگي دارد.
لامپھاي فلورسنت با دما و رنگھاي مختلف در دسترس مي باشد و استفاده ازآن در محيط ھاي کاري سرپوشيده توصيه ميگردد.
بطور تقريبی وجود دو عدد لامپ فلورسنت در ھر ٦ متر مربع برای تامين روشنايی آزمايشگاه ممکن است کافی باشد.
براي دستيابي به توزيع يكنواخت نور و حذف سايه ھا، بايد لامپ ھای فلورسنت نسبت به سطوح كاري به طور عمود قرار گيرند. لامپ ھايی كه به طور مـــوازي با سطوح کاري نصب مي گردند، معمولا ً بوسيله اشخاصي كه درآنجا، مشغول كارھستند و يا بوسيله كابينتھاي بالاي سر، ايجادسايه مي کنند. اگر ھيچ کابينتي در بالاي فضاي كاري وجود نداشته باشد، مي توان سيستم روشنايي را به طور موازي و بالاي قسمت فعال سطوح كاري قرار داد.
سيستم روشنايي اضطراري بايد در محل پذيرش و تردد بيماران و مسير خروجي آزمايشگاه جھت ايمني افراد در مواقع قطع برق استفاده گردد. نوردھي سيستم روشنايي اضطراري در بخش ھاي بانك خون و مکان ھايی كه تجھيزات ثابت بخش ھا و نيز سردخانه يا يخچال ھاي آزمايشگاه قرار دارد، بايد مناسب و کافي باشد.
خرید تجهیزات آزمایشگاهی
چنانچه قصد راه اندازی انواع آزمایشگاه را دارید و نیازمند مشاوره تخصصی و همچنین آشنایی با انواع تجهیزات آزمایشگاهی هستید، کارشناسان فنی مبناژن از صفر تا صد شما را در این زمینه بصورت رایگان راهنمایی کرده و جهت خرید تجهیزات آزمایشگاهی اقساطی کافیست با شماره های 66381035-66381023 و یا شماره 09121340703 تماس حاصل فرمایید.