بازوفیل ها، نقش آن ها در سیستم ایمنی

گلبول های سفید بخشی از سیستم ایمنی بدن ما هستند. پنج نوع گلبول سفید وجود دارد  که هر نوع مسئول محافظت از بدن ما در برابر آلودگی های مختلف هستند. 
گلبول های سفید خون عبارتند از:
نوتروفیل ها آنها قارچ ها، باکتری ها و اجسام خارجی را هدف قرار می دهند. 
ائوزینوفیل ها آنها به بازوفیل ها کمک می کنند تا به  واکنش های آلرژن پاسخ دهند. ائوزینوفیل ها همچنین انگل ها و سلول های سرطانی را شناسایی و از بین می برند. 
لنفوسیت ها این سلول ها از بدن در برابر عفونت های ویروسی محافظت می کنند و پروتئین هایی تولید می کنند تا به بدن در مبارزه با عفونت ها کمک کنند.
مونوسیت ها این سلول ها با پاکسازی سلول های آسیب دیده در برابر عفونت دفاع می کنند.

تاریخچه بازوفیل ها:

بازوفیل ها یکی از چندین نوع گلبول سفید خونی هستند که در بدن ما وجود دارد. این سلول‌های خونی کمتر از 1 درصد از کل گلبول‌های سفید در گردش خون را تشکیل می‌دهند و کمترین فراوانی را در همه پستانداران دارند. بازوفیل ها بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند و در داخل مغز استخوان ساخته می شوند.
بازوفیل ها اولین بار در سال 1879 توسط محقق پل ارلیش شناسایی شدند. از آنجایی که بازوفیل ها به اندازه سایر سلول های خونی در انسان فراوان نیستند، دانشمندان در آن زمان فکر می کردند که آنها اهمیت زیادی ندارند. با این حال، حدود 100 سال بعد، مشخص شد که عملکردهای مختلفی از بازوفیل ها وجود دارد. بازوفیل ها عمر کوتاهی دارند، معمولاً فقط یک یا دو روز به همین دلیل، در گذشته تحقیقات بر روی بازوفیل ها اغلب دشوار بود.

ساختار بازوفیل ها

این گلبول های سفید خون، سلول های تک هسته ای هستند، بنابراین دارای یک هسته گرد می باشند، در واقع بازوفیل ها گرانولوسیت ها یا گلبول های سفیدی هستند که گرانول ها یا ذرات کوچکی به آنها چسبیده است. این ذرات کوچک با آنزیم هایی مانند هیستامین پر شده اند که در طی واکنش های آلرژیک آزاد می شوند.

بازوفیل ها تنها گلبول های سفید خونی هستند که در اطراف بدن در گردش هستند و حاوی هیستامین می باشد. در طی یک واکنش آلرژیک، هیستامین مسئول بسیاری از علائم معمول آلرژی، مانند آبریزش بینی یا عطسه است.

عملکرد بازوفیل ها 

نقش بازوفیل ها برای مدت طولانی به خوبی درک نشده بود. با این حال، اکنون تحقیقات نشان می دهد که بازوفیل ها مانند ماست سل ها عمل می کنند. اینها گلبول های سفید خونی هستند که در بافت های همبند سرتاسر بدن یافت می شوند.
بازوفیل ها در "نظارت ایمنی" نقش دارند. این بدان معناست که آنها توانایی کمک به شناسایی و از بین بردن برخی از سلول های سرطانی اولیه را دارند. عملکرد مهم دیگر بازوفیل ها این است که آنها هیستامین را در گرانول های خود در طی یک واکنش آلرژیک یا حمله آسم آزاد می کنند.
بازوفیل ها علاوه بر مبارزه با عفونت های انگلی، در موارد زیر نیز نقش دارند:
جلوگیری از لخته شدن خون: بازوفیل ها حاوی هپارین هستند. این یک ماده طبیعی رقیق کننده خون است.
واسطه واکنش های آلرژیک: در واکنش های آلرژیک، سیستم ایمنی بدن در معرض یک آلرژن قرار می گیرد. بازوفیل ها در طی واکنش های آلرژیک هیستامین آزاد می کنند. همچنین تصور می شود که بازوفیل ها در تولید آنتی بادی به نام ایمونوگلوبولین  (IgE) در بدن نقش دارند. سپس این آنتی بادی به بازوفیل ها و نوع مشابهی از سلول ها به نام ماست سل ها متصل می شود. این سلول ها موادی مانند هیستامین و سروتونین آزاد می کنند. 

واکنش های آلرژیک: 

هنگامی که هیستامین در جریان خون آزاد می شود، می تواند علائم را در چندین مکان ایجاد کند. هیستامین می تواند بر روی بدن تأثیر بگذارد:

•    چشم ها
•    گلو
•    ریه ها
•    بینی
•    پوست
•    دستگاه گوارش

هنگامی که بدن به چیزی واکنش آلرژیک نشان می دهد، بازوفیل ها به قسمت ملتهب یا آسیب دیده بدن واکنش نشان می دهند. برای کمک به مبارزه با علائم یک واکنش آلرژیک، می توانید از داروهای آنتی هیستامین استفاده کنید. عملکردهای حفاظتی در حالی که این گلبول های سفید عمدتاً به دلیل ایجاد واکنش های آلرژیک در افراد شناخته شده اند، یکی دیگر از عملکردهای بازوفیل ها کمک به محافظت از بدن است.

آنها به محافظت در برابر:
•    پاتوژن های میکروبی
•    ویروس ها
•    هلمینت ها یا کرم های انگلی که دستگاه گوارش را آلوده می کنند
•    زهر برخی از مارها، عقرب ها و زنبورهای عسل

محدوده طبیعی بازوفیل ها در خون 

آزمایش خون تنها راه برای کشف غیر طبیعی بودن بازوفیل است. معمولاً هیچ علامت دقیقی با سطح غیر طبیعی بودن باوفیل ها مرتبط نیست و پزشکان به ندرت فقط برای شمارش بازوفیل آزمایشی را تجویز می کنند.
آزمایش خون معمولاً در طی یک بررسی سلامت عمومی یا هنگام بررسی برخی مسائل دیگر انجام می شود.
تعداد طبیعی بازوفیل ها 1 درصد تعداد گلبول های سفید است. این مقدار حدود صفر تا 100 بازوفیل در هر میکرولیتر خون در بزرگسالان سالم است. تعداد بازوفیل ها که خارج از این محدوده قرار می گیرند، ممکن است نشانه ای باشد که فرد به بازیوفیلی مبتلا است. 

کاهش سطح بازوفیل در خون

کاهش سطح بازوفیل می تواند نشان دهنده سایر اختلالات بازوفیل باشد. برخی از این موارد عبارتند از:

•    سرطان
•    عفونت حاد
•    یک آسیب جدی
•    تیروتوکسیکوز، یک اختلال تیروئید

افزایش سطح بازوفیل در خون

موارد زیر می تواند باعث بالا رفتن سطح بازوفیل شود:
سطح بازوفیل بالا سطوح بالاتر بازوفیل ها با شرایط خاصی یا اختلالات بازوفیلیا مرتبط است. اگر درصد بالاتر از حد طبیعی باشد، علت آن می تواند یکی از موارد زیر باشد:

•    ابله مرغان
•    واکنش آلرژیک
•    بیماری عروقی کلاژن
•    لوسمی مزمن میلوژن، نوعی سرطان مغز استخوان
•    بیماری های مغز استخوان
•  کم کاری تیروئید

این زمانی اتفاق می افتد که غده تیروئید شما هورمون تیروئید کافی تولید نمی کند. اگر هورمون تیروئید کم باشد، می تواند باعث کند شدن عملکرد بدن شما شود.

علائم کم کاری تیروئید عبارتند از:

•    صورت پف کرده
•    صدای خشن
•    موهای شکننده
•    پوست درشت
•    افزایش وزن
•    یبوست

اختلالاتی که باعث افزایش بازوفیل ها می شود

اختلالات میلوپرولیفراتیو: این به گروهی از بیماری ها اشاره دارد که باعث می شود تعداد زیادی گلبول سفید، گلبول قرمز یا پلاکت در مغز استخوان تولید شود.
اگرچه این اختلالات نادر هستند، اما می توانند به لوسمی تبدیل شوند. لوسمی سرطان سلول های سفید خون است.
پلی سیتمی روبرا ورا: این اختلال خونی منجر به تولید بیش از حد گلبول های قرمز خون می شود. علائم شامل احساس خستگی، ضعف و تنگی نفس است.
میلوفیبروز: این اختلال زمانی رخ می دهد که بافت های فیبری جایگزین سلول های تولید کننده خون در مغز استخوان شوند. این اختلال می تواند باعث کم خونی، بزرگ شدن طحال و گلبول های قرمز با شکل عجیب شود.

علائم عبارتند از :

•    احساس خستگی
•    خونریزی 
•    تب و درد استخوان
ترومبوسیتمی: این اختلال باعث تولید بیش از حد پلاکت ها می شود که منجر به لخته شدن خون یا به ندرت خونریزی می شود. 
علائم عبارتند از:

•    احساس سوزش
•    قرمزی و گزگز در دست ها و پاها است
•    احساس سردی در نوک انگشتان 
التهاب خود ایمنی: این اختلال زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن به سلول های خودی حمله کند.

علائم عبارتند از:

•    مفاصل ملتهب
•    تب
•    ریزش مو
•    درد عضلانی
 

بازوفیلیا چیست؟

بازوفیل ها  نوعی گلبول سفید، بخشی از واکنش زنجیره ای به آلرژن ها هستند که باعث علائم آلرژی مانند عطسه و سرفه می شوند. بازوفیلیا یا اختلال بازوفیل زمانی است که بدن فرد  بازوفیل های زیادی تولید می کند. بازوفیل ها یک نوع گلبول سفید هستند که از بدن ما در برابر عفونت هایی مانند انگل ها، قارچ ها و سلول های سرطانی محافظت می کنند. اگرچه آنها در مغز استخوان تولید می شوند، اما در بسیاری از بافت های بدن ما یافت می شوند. آنها بخشی از سیستم ایمنی بدن ما هستند و در عملکرد صحیح آن نقش دارند.
بازوفیل ها واکنش بدن را به آلرژن ها تحریک می کنند. به همین دلیل است که در طول فصل آلرژی یا هر زمان که با ماده حساسیت زا مواجه می شویم، عطسه، سرفه یا آبریزش بینی داریم. اگر تعداد بازوفیل ما به طور غیرعادی بالا باشد، به آن بازوفیلی می گویند.
بازوفیلی یا اختلال بازوفیلیک نشانه ای است که بدن بیش از حد بازوفیل تولید می کند. تعداد بازوفیل ها که خیلی زیاد است ممکن است نشانه ای از ابتلا به عفونت یا بیماری جدی تری مانند لوسمی یا بیماری خودایمنی باشد. علائم بازوفیلی عبارتند از عفونت های مکرر، احساس تب، ضعف و خستگی، بثورات پوستی، خارش شدید یا تورم مفاصل که با گذشت زمان بهتر نمی شوند. اگر این علائم را دارید و از بین نمی روند، با پزشک خود تماس بگیرید. آنها ممکن است آزمایشاتی را برای بررسی تعداد بازوفیل شما توصیه کنند تا بتوانند هر گونه بیماری زمینه ای را تشخیص داده و درمان کنند.
پزشک می تواند تعیین کند که آیا تعداد گلبول های سفید خون در محدوده قابل قبولی قرار دارد یا خیر. 

علائم بازوفیلیا چیست؟

•    دمای 100.4 درجه فارنهایت (33 درجه سانتیگراد)
•    احساس ضعف یا خستگی
•    عفونت های مکرر یا مکرر
•    خارش شدید
•    بثورات پوستی
•    مفاصل متورم یا دردناک

بازوفیلیا چه زمانی اتفاق می افتد؟

بازوفیلیا زمانی اتفاق می‌افتد که بدن بازوفیل‌های زیادی تولید می‌کند، گلبول سفیدی که واکنش‌های بدن ما را با آلرژن‌ها مدیریت می‌کند. اما تعداد غیر طبیعی بازوفیل ها یا بازوفیلیا ممکن است نشانه ای از شرایط پزشکی جدی تری مانند لوسمی یا بیماری خودایمنی باشد. 

چه شرایط پزشکی با بازوفیلیا مرتبط است؟

بازوفیلی با شرایط زیر مرتبط است که برخی از آنها جدی تر از سایرین است:

لوسمی میلوئید حاد (AML)

 این سرطان خون معمولاً بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد. شیمی درمانی بهترین درمان برای AML است.

لوسمی میلوژن مزمن (CML)

 این سرطان خون در سلول های خون ساز در مغز استخوان شروع می شود. پزشکان CML را با درمان هدفمند یا پیوند مغز استخوان درمان می کنند.

بیماری های خود ایمنی

بیماری‌های خودایمنی مانند روماتیسم مفصلی یا مولتیپل اسکلروزیس زمانی اتفاق می‌افتند که سیستم ایمنی بدن فعالیت مناسب و درست خود را ندارد و بدرستی کار نمی‌کند و به جای اهداف مورد نظر به بدن خود فرد حمله می‌کند. 

پلی سیتمی ورا (PV)

 این یک اختلال خونی است که زمانی اتفاق می‌افتد که بدن گلبول‌های قرمز زیادی تولید کند. پزشکان PV را با فلبوتومی برای حذف آهن از خون یا دارو برای رقیق شدن خون درمان می کنند.

میلوفیبروز

این یک سرطان خون نادر است که نوعی لوسمی مزمن است. با درمان هدفمند و درمان های کم خونی درمان می شود.

کم کاری تیروئید

 این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که غده تیروئید به اندازه کافی هورمون تیروئید ترشح نمی کند. پزشکان از هورمون درمانی برای درمان کم کاری تیروئید استفاده می کنند.

بیماری التهابی روده (IBD)

 افراد مبتلا به IBD التهاب مزمن روده دارند.
 

تشخیص و آزمایشات بازوفیلیا

پزشک معمولاً بازوفیلیا را با نمونه گیری از خون تشخیص می دهند تا بتوانند آزمایشی به نام شمارش کامل خون (CBC) انجام دهند. این آزمایش تعداد و وضعیت گلبول های سفید، گلبول های قرمز و پلاکت ها را نشان می دهد.

پیشگیری از بازوفیلیا 

بازوفیلیا معمولاً با یک بیماری زمینه ای مرتبط است که باعث می شود تعداد بازوفیل های فرد بیش از حد بالا باشد. از آنجایی که ممکن است نتوانید از بیماری زمینه‌ای پیشگیری کنید، احتمالاً نمی‌توانید از بازوفیلیا پیشگیری کنید.

درمان بازیوفیلیا 

بازوفیلیا می تواند نشانه ای از واکنش بدن به آلرژن ها یا غلبه بر عفونت باشد. همچنین می تواند شرایط پزشکی جدی تری را نشان دهد. صرف نظر از این، پزشک با درمان بیماری زمینه ای بازوفیلیا را درمان می کند.