لنفوسیت ها، نقش و عملکرد آن ها در بدن

سیستم ایمنی شبکه پیچیده ای از سلول ها است که به سلول های ایمنی معروف هستند که شامل لنفوسیت ها می شود. این سلول ها با هم کار می کنند تا از بدن در برابر مواد خارجی مانند باکتری ها، ویروس ها و سلول های سرطانی که می توانند عملکرد آن را تهدید کنند، دفاع کنند.
لنفوسیت ها گلبول های سفید خون و یکی از انواع سلول های ایمنی بدن هستند. آن ها در مغز استخوان ساخته می شوند و به خون و بافت لنفاوی مهاجرت می کنند. هر نوع گلبول سفید عملکرد خاصی دارد و همه آنها با هم برای مبارزه با بیماری کار می کنند.

انواع لنفوسیت ها

در بدن دو دسته از لنفوسیت ها وجود دارد که به لنفوسیت های B و لنفوسیت های T معروف هستند. مردم معمولاً آن ها را به عنوان سلول های B و سلول های T می شناسند.
هر دو نوع لنفوسیت از سلول های بنیادی در مغز استخوان منشاء می گیرند. از آنجا، برخی از سلول ها به تیموس می روند و در آنجا به سلول های T تبدیل می شوند. برخی دیگر در مغز استخوان باقی می مانند، جایی که به سلول های B تکامل می یابند.

نقش و عملکرد لنفوسیت ها

در مغز استخوان ما به صورت مداوم سلول هایی تولید می شود که به لنفوسیت ها تبدیل می شوند. برخی از آن ها وارد جریان خون می شوند و برخی دیگر وارد سیستم لنفاوی می شوند. سیستم لنفاوی گروهی از بافت ها و اندام ها مانند طحال، لوزه ها و غدد لنفاوی است که از بدن در برابر عفونت محافظت می کند.
حدود 25 درصد از لنفوسیت های جدید در مغز استخوان باقی می مانند و به سلول های B تبدیل می شوند. 75 درصد دیگر به تیموس می روند و به سلول های T تبدیل می شوند.
لنفوسیت های B آنتی ژن ها را شناسایی و به سلول های پلاسما تبدیل می شوند که برای مبارزه با آن ها آنتی بادی تولید می کنند. بنابراین وظیفه سلول‌های B ساخت آنتی‌بادی‌ می باشد. آنتی بادی پروتئین‌هایی هستند که توسط سیستم ایمنی برای مبارزه با مواد خارجی به نام آنتی ‌ژن تولید می‌شوند.
وظیفه سلول های T کمک به بدن برای کشتن سلول های سرطانی و کنترل پاسخ ایمنی به مواد خارجی است. آن ها این کار را با از بین بردن سلول های بدن که توسط ویروس ها تسخیر شده اند یا سرطانی شده اند انجام می دهند.
نوع سوم لنفوسیت که به عنوان یک قاتل طبیعی یا سلول NK شناخته می شود، از همان محل سلول های B و T می آید. سلول های NK به سرعت به چندین ماده خارجی پاسخ می دهند و در کشتن سلول های سرطانی و سلول های آلوده به ویروس تخصص دارند.

پنج نوع لنفوسیت T وجود دارد و هر کدام نقش خاص خود را ایفا می کنند. این موارد شامل:

سلول های T کشنده

سلول های T کشنده یا سیتوتوکسیک سطح سلول ها را در بدن اسکن می کنند تا ببینند که آیا آن ها به میکروب آلوده شده اند یا سرطانی شده اند. 

سلول های T کمکی

سلول های T کمکی به سلول های دیگر در سیستم ایمنی کمک می کنند تا پاسخ ایمنی را در برابر مواد خارجی شروع و کنترل کنند.
انواع مختلفی از سلول های T کمکی وجود دارد و برخی از آنها در برابر انواع مختلف میکروب ها موثرتر از بقیه هستند.

سلول های T تنظیم کننده 

سلول های T تنظیم کننده، دیگر سلول های سیستم ایمنی را کنترل یا سرکوب می کند. آن ها هم اثرات مفید و هم مضر دارند. این سلول ها از بیماری های خود ایمنی جلوگیری می کنند و بیماری های التهابی را محدود می کنند. اما آن ها همچنین می توانند سیستم ایمنی را از انجام وظیفه خود در برابر آنتی ژن ها و تومورهای خاص سرکوب کنند.

سلول های T حافظه

سلول های T حافظه از بدن در برابر آنتی ژن هایی که قبلا شناسایی کرده است، محافظت می کنند. آن ها پس از پایان عفونت برای مدت طولانی زنده می مانند و به سیستم ایمنی کمک می کنند تا عفونت های قبلی را به خاطر بسپارند.
اگر همان میکروب برای بار دوم وارد بدن شود، سلول‌های T حافظه آن را به خاطر می‌آورند و به سرعت تکثیر می‌شوند و به بدن کمک می‌کنند تا سریع‌تر با آن مبارزه کند.

سلول های T کشنده طبیعی

سلول های T کشنده طبیعی یک گروه ترکیبی از سلول های T هستند که ویژگی های مشترک سلول های T و سلول های کشنده طبیعی را دارند. آنها می توانند سایر سلول های ایمنی را تحت تأثیر قرار دهند و پاسخ های ایمنی را در برابر موادی در بدن که باعث ایجاد پاسخ ایمنی می شوند، کنترل کنند.

جهت کسب اطلاعات بیشتر راجب به لنفوسیت T وارد لینک زیر شوید:

https://www.mabnamed.com/blog/75/%D9%84%D9%86%D9%81%D9%88%D8%B3%DB%8C%D8%AA-t-%D9%86%D9%82%D8%B4-%D9%88-%D8%B9%D9%85%D9%84%DA%A9%D8%B1%D8%AF-%D8%A2%D9%86-%D9%87%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%AF%D9%86

سه نوع لنفوسیت B وجود دارد و هر کدام نقش خاص خود را ایفا می کنند. این موارد شامل:

سلول های B حافظه

سلول های B حافظه در بدن گردش می کنند تا با یافتن یک ماده خارجی، واکنش سریع آنتی بادی را آغاز کنند. آن ها برای دهه ها در بدن باقی می مانند و تبدیل به سلول های حافظه می شوند که آنتی ژن ها را به خاطر می آورند و به سیستم ایمنی کمک می کنند.

سلول های B تنظیم کننده

سلول های B تنظیمی تعداد کمی از سلول های B را در افراد سالم تشکیل می دهند. اگرچه تعداد آن ها کم است، اما نقش حیاتی در بدن ایفا می کنند.
این سلول ها دارای اثرات ضد التهابی محافظتی در بدن هستند و لنفوسیت هایی را که باعث التهاب می شوند متوقف می کند. آن ها همچنین با چندین سلول ایمنی دیگر تعامل دارند و تولید سلول های T تنظیمی را افزایش می دهند.

سلول های پلاسما

سلول های پلاسما، سلول های B تمایز یافته ای هستند که آنتی بادی تولید می کنند و مسئول ایمنی با واسطه آنتی بادی هستند. سلول های تمایزیافته نهایی، سلول هایی هستند که تا حدی تخصصی می شوند و پس از آن دیگر نمی توانند تقسیم شوند.

شمارش سلول B و T 

پزشکان جهت بررسی ساختار خونی آزمایشی را درخواست می کنند تحت عنوان آزمایش شمارش سلول های خونی. در این آزمایش تعداد انواع مختلف سلول های خونی شمارش می شود. لنفوسیت ها هم یکی از انواع مختلف سلول های خونی هستند که توسط این آزمایش شمارش می شوند. 
شمارش لنفوسیت ها بخشی از شمارش کامل خون (CBC) است که یک آزمایش کامل جهت بررسی ساختار خونی است. اگر پزشکان مشکوک به وجود بیماری یا عفونت باشند، ممکن است آزمایش  CBC را درخواست کنند. این آزمایش همچنین می تواند در برخی موارد از نمونه مغز استخوان به جای خون استفاده کند. آزمایش CBC توسط دستگاه سل کانتر انجام می شود. در صورتی که قصد خرید و یا تعویض سل کانتر خود را دارید، وارد لینک زیر شوید و از مشاورین ما در مبنا مد، یکی از بزرگترین فروشگاه های اینترنتی تجهیزات آزمایشگاهی مشورت بگیرید.

https://www.mabnamed.com/products?key=%D8%B3%D9%84+%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B1

سطح نرمال  لنفوسیت

سطح لنفوسیت ها می تواند بر اساس نژاد، جنسیت، مکان و عادات سبک زندگی فرد تغییر کند. با این حال، نگه داشتن تعداد لنفوسیت‌های در حال گردش در بدن در محدوده سالم، برای عملکرد سیستم ایمنی مهم است.
برخی از سلول های لنفوسیتی مسئول حمله به باکتری ها و ویروس ها هستند. سایر لنفوسیت ها سلول های خود بدن را هدف قرار می دهند که به دلیل ویروس یا سرطان به درستی کار نمی کنند. داشتن لنفوسیت های بسیار زیاد یا خیلی کم می تواند نشانه بیماری باشد.
محدوده طبیعی لنفوسیت در بزرگسالان بین 1000 تا 4800 لنفوسیت در 1 میکرولیتر (µL) خون است. در کودکان، محدوده طبیعی بین 3000 تا 9500 لنفوسیت در 1 میکرولیتر خون است.

افزایش سطح لنفوسیت 

سطح بالای لنفوسیت ها می تواند نشانه ای از لنفوسیتوز باشد که ممکن است نشان دهنده وضعیت جدی تری باشد. پزشکان معمولاً تعداد لنفوسیت‌های بیش از 4000 در هر 1 میکرولیتر خون در بزرگسالان را لنفوسیتوز می‌نامند. با این حال، این آستانه می تواند بین آزمایشگاه ها و افراد در سنین مختلف متفاوت باشد.

علائم لنفوسیتوز:

افراد مبتلا به لنفوسیتوز ممکن است بسته به اینکه چه چیزی باعث ایجاد این افزایش در لنفوسیت ها شده است علائمی را تجربه کنند. برخی از علل احتمالی لنفوسیتوز عبارتند از:
•    عفونت های ویروسی مانند HIV
•    عفونت های باکتریایی، مانند بارتونلا هنسله
•    عفونت های انگلی مانند توکسوپلاسما
•    سل مایکوباکتریایی
•    سرطان، مانند لنفوم غیر هوچکین
•    واکنش های دارویی
•    عفونت های مقاربتی (STIs)، مانند سیفلیس
•    عفونت ویروسی، مانند مونونوکلئوز عفونی
•    لوسمی لنفوبلاستیک حاد سلول T، سرطان گلبول های سفید خون
•    لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL)
•    مولتیپل میلوما
•    ماکروگلوبولینمی والدنستروم یا بیماری والدنستروم که نوعی سرطان است

پزشک ممکن است آزمایش‌های مختلفی را برای تشخیص علت اصلی لنفوسیتوز انجام دهد. آنها علائم و سابقه پزشکی فرد را بررسی می کنند. پزشکان ممکن است آزمایش‌های تشخیصی اضافی مانند آزمایش خون یا اسکن تصویربرداری پزشکی را برای تأیید علت درخواست کنند.
در کوتاه مدت، عفونت می تواند عمال اصلی و شایع لنفوسیتوز باشد. اما اگر این افزایش سطح ادامه پیدا کند، ممکن است نشان دهنده یک بیماری جدی تر باشد، مانند:
•    عفونت های ویروسی، از جمله سرخک، اوریون و مونونوکلئوز
•    آدنوویروس
•    هپاتیت
•    آنفولانزا
•    بیماری سل
•    توکسوپلاسموز
•    سیتومگالوویروس
•    بروسلوز
•    واسکولیت
•    لوسمی لنفوسیتی حاد
•    لوسمی لنفوسیتی مزمن
•    اچ آی وی و ایدز
تعداد لنفوسیت ها بالاتر از محدوده طبیعی می تواند یک وضعیت بی ضرر و موقت باشد، به دلیل پاسخ طبیعی بدن به عفونت یا شرایط التهابی.

کاهش سطح لنفوسیت 

تعداد لنفوسیت ها زیر محدوده طبیعی نیز می تواند موقتی باشد. کاهش غیر طبیعی لنفوسیت ها  لنفوسیتوپنی است. برای بزرگسالان، این مقدار معمولاً تعداد کمتر از 1000 لنفوسیت  در 1 میکرولیتر خون است.

لنفوسیتوپنی می تواند نتیجه این موارد باشد:

•    بدن به اندازه کافی لنفوسیت نمی سازد
•    بیماری که لنفوسیت ها را از بین می برد
•    لنفوسیت ها در غدد لنفاوی گیر می کنند
•    بیماری که از بدو تولد وجود دارد
•    یک بیماری اکتسابی کمبود سلول T، مانند HIV
•    سندرم دی جورج
•    لوسمی لنفوبلاستیک حاد سلول B
•    سوء تغذیه
•    آنفولانزا
•    شرایط خودایمنی، مانند لوپوس
•    سرطان ها، از جمله کم خونی لنفوسیتی، لنفوم و بیماری هوچکین
•    استفاده از استروئید
•    پرتو درمانی
•    داروهای خاص، از جمله داروهای شیمی درمانی
•    برخی از اختلالات ارثی مانند سندرم Wiskott-Aldrich و DiGeorge syndrome

لنفوسیتوپنی می تواند بیماری ها یا درمان های زیر را شامل شود:

•    عفونت ها، مانند هپاتیت ویروسی
•    بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس
•    استروئید درمانی
•    سرطان خون، مانند لنفوم غیر هوچکین
•    پرتودرمانی یا شیمی درمانی

نتیجه گیری 

تعداد غیرمعمول بالا یا پایین لنفوسیت ها ممکن است به خودی خود هیچ علامت و یا مشکل جدی ایجاد نکند. آنها می توانند پاسخ طبیعی بدن به یک عفونت، شرایط التهابی، یا سایر شرایط غیرعادی باشند و پس از مدتی به سطح طبیعی برمی گردند.
اگر تعداد لنفوسیت ها در طول زمان بالا یا پایین بماند، می تواند نشانه ای از یک وضعیت سلامتی باشد. این شرایط می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و مدت زمان آنها بستگی به علت آنها دارد.
درمان سطوح غیر طبیعی لنفوسیت ها هم به علت و هم به شدت بستگی دارد و اشکال خفیف ممکن است اصلاً نیازی به درمان نداشته باشند.