بهترین روش تشخیص عفونت HPV چیست؟

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی در جهان است که می‌تواند منجر به بروز زگیل‌ تناسلی شود. تا کنون بیش از 1۰۰ نوع اچ پی وی شناخته شده است که برخی از آن‌ها بی‌خطر، برخی کم خطر و برخی دیگر پرخطر هستند که می‌توانند منجر به سرطان شوند. 
ابتلا به HPV معمولا از طریق تماس جنسی رخ می‌دهد. این ویروس می‌تواند از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی و یا دهانی از فردی به فرد دیگر منتقل شود. همچنین، HPV می‌تواند از طریق تماس مستقیم با پوست یا زگیل‌های تناسلی منتقل گردد. بسیاری از افراد مبتلا به HPV هیچ علامتی ندارند و سیستم ایمنی بدن آنها خود به خود عفونت را از بین می‌برد. زگیل‌های تناسلی ممکن است باعث ایجاد خارش، سوزش شوند. برخی از انواع پرخطر می‌توانند منجر به بروز سرطان‌هایی مانند سرطان گردن رحم، سرطان مقعد و سرطان دهان و گلو شوند. تشخیص زودهنگام HPV می‌تواند به پیشگیری از عوارض جدی مانند سرطان کمک کند. تشخیص HPV در زنان معمولاً از طریق نمونه‌برداری از دهانه رحم یا آزمایش‌ پاپ اسمیر (Pap smear) و آزمایش PCR HPV انجام می‌شود. در آزمایش پاپ اسمیر، سلول‌های گردن رحم بررسی می‌شوند تا تغییرات غیرطبیعی شناسایی شوند و در HPV PCR، DNA ویروس در نمونه‌های گرفته شده از بافت‌های مختلف، مانند نمونه‌های گردن رحم، زگیل‌های تناسلی یا نمونه‌های دیگر، شناسایی می شود. 
PCR HPV در مردان معمولاً با نمونه گیری از ناحیه تناسلی، دهان و یا مقعد انجام می شود. در این روش، پزشک با استفاده از یک سواب نرم، ناحیه‌ای از پوست یا غشای مخاطی در ناحیه تناسلی را نمونه‌برداری می‌کند. این سواب به آرامی بر روی ناحیه مورد نظر مالیده می‌شود تا نمونه‌ای از سلول‌ها و ترشحات جمع‌آوری شود. نمونه به آزمایشگاه مولکولی ارسال شده و از نظر وجود عفونت بررسی می شود. 
تشخیص مولکولی HPV با استفاده از روش PCR یک ابزار قدرتمند در تشخیص و مدیریت عفونت‌های HPV است. با توجه به حساسیت و دقت بالا، این روش می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری از عوارض جدی ناشی از این ویروس ایفا کند. پزشکان می‌توانند با استفاده از نتایج PCR، تصمیمات درمانی بهتری اتخاذ کنند و به بیماران خود کمک کنند تا از عوارض ناشی از HPV جلوگیری کنند.

در سال 2020، بیش از 600000 زن در سراسر جهان مبتلا به سرطان دهانه رحم تشخیص داده شدند و حدود 342000 زن بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند. در منطقه اروپایی WHO، سالانه 30000 زن بر اثر سرطان دهانه رحم جان خود را از دست می دهند. اما به لطف وجود غربالگری و به ویژه با استفاده از آزمایش‌های مبتنی بر DNA HPV، میتوان از سرطان دهانه رحم  پیشگیری کرد و یا در مراحل اولیه، شناسایی و درمان شود. طبق نظر سازمان جهانی بهداشت (WHO) ، آزمایش های DNA HPV کارآمدتر از آزمایش های سیتولوژی هستند. 
2 سویه پرخطر HPV (16,18)  به تنهایی باعث بیش از 70 درصد سرطان های دهانه رحم می شوند، اما در صورت تشخیص زودهنگام قابل درمان هستند. بنابراین، در کنار واکسیناسیون سراسری دختران علیه HPV، WHO توصیه می‌کند که کشورها از آزمایش‌های منظم PCR HPV برای شناسایی زنانی که در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم هستند، استفاده کنند. 

در سال 2020، WHO استراتژی جهانی برای تسریع حذف سرطان دهانه رحم را راه اندازی کرد. اهداف این استراتژی تا سال 2030 عبارتند از:
•    واکسینه کردن 90 درصد از دختران واجد شرایط علیه HPV؛
•    غربالگری 70 درصد از زنان واجد شرایط حداقل دو بار در طول عمرشان؛
•    درمان موثر 90٪ از کسانی که تست غربالگری مثبت یا ضایعه دهانه رحم دارند

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) چگونه منتقل می شود؟
HPV در اکثر موارد هیچ علامتی ندارد، بنابراین ممکن است ندانید که مبتلا هستید یا خیر. ابتلا به این ویروس بسیار شایع است و اکثر افراد در زندگی خود به نوعی از HPV مبتلا می شوند. راه های انتقال HPV شامل موارد زیر است: 
•    هرگونه تماس پوست به پوست ناحیه تناسلی
•    رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی
•    به اشتراک گذاری اسباب بازی های جنسی

چرا به انجام آزمایش HPV نیاز داریم؟
اگر بین 21 تا 29 سال سن دارید، باید هر سه سال یکبار آزمایش پاپ اسمیر انجام دهید. در سن 30 تا 65 سالگی، آزمایش HPV به تنهایی یا تست HPV/Pap cotest هر پنج سال یکبار توصیه می شود. اما اگر خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم در شما بالا باشد، ممکن است نیاز به آزمایش بیشتر داشته باشید. در صورت داشتن موارد زیر، شما باید برای انجام منظم آزمایشات غربالگری، از پزشک خود مشورت بگیرید: 
•    داشتن آزمایش غیرطبیعی HPV، پاپ اسمیر یا بیوپسی دهانه رحم
•    ابتلا به HIV 
•    سیستم ایمنی ضعیف
•    ابتلا به سرطان دهانه رحم
•    داشتن شریک جنسی متعدد و یا رابطه پرخطر

مثبت بودن تست HPV به این معنی نیست که به سرطان دهانه رحم مبتلا خواهید شد، اما مرتبا باید آزمایشات غربالگری را انجام دهید. 
بیش از 100 سویه HPV وجود دارد. این ویروس ها باعث رشد تکثیر بیش از حد سلول ها می شوند و در نتیجه باعث ایجاد زگیل بر روی آلت تناسلی، دست، پا و یا صورت می شوند. از میان همه گونه‌های HPV، تنها چند سویه «پرخطر» باعث سرطان دهانه رحم می‌شوند. 
سویه یا ژنوتایپ های پرخطر HPV شامل انواع ۱۶، ۱۸، ۳۱، ۳۳، ۳۵، ۳۹، ۴۵، ۵۱، ۵۲، ۵۶، ۵۸، ۵۹، ۶۶، 67، 68، 73 و 82 هستند. در حالی که ژنوتایپ های 6،11،40،42،43،44،54،61،62،89 و 90 کم خطر هستند. 

علائم و نشانه های عفونت HPV در مردان چیست؟

اکثر مردانی که عفونت HPV آنوژنیتال ( تناسلی-مقعدی) دارند هیچ علامتی ندارند و بیشتر عفونت‌ها بدون درمان ظرف چند سال از بین می‌روند. با این حال، در برخی از افراد عفونت HPV می‌تواند سال‌ها ادامه داشته باشد. برخی از عفونت های HPV، عمدتا HPV-6 و HPV-11، می توانند باعث ایجاد زگیل های آنوژنیتال شوند. زگیل های تناسلی معمولاً گوشتی رنگ هستند، در لمس نرم هستند و ممکن است به صورت برآمدگی های ریز یا برآمدگی هایی شبیه گل کلم ظاهر شوند که معمولا در بیش از یک مکان رشد می کنند و ممکن است در گروه های بزرگ جمع شوند. معمولا بدون درد هستند اما ممکن است خارش داشته باشند. گاهی اوقات زگیل های آنوژنیتال ممکن است وجود داشته باشند اما داخلی باشند (مثلاً در داخل رکتوم) و یا روی پوست باشند اما خیلی کوچک باشند که قابل مشاهده نباشند. پس اگر از نظر جنسی فعال هستید، باید به طور منظم معاینه شوید. عفونت HPV در صورت وجود زگیل بیشتر احتمال دارد منتقل شود، اما ویروس(ها) حتی زمانی که هیچ زگیل قابل مشاهده ای وجود نداشته باشد قابل انتقال است.