بیماری زایی مایکوپلاسماهای هموتروپیک در سگ ها و گربه ها، از تشخیص تا درمان + ویدیو

مایکوپلاسماهای هموتروپیک (یا هموپلاسماها) از مهم ترین عوامل ایجاد کم خونی عفونی در بسیاری از گونه های پستانداران هستند. آنها قبلا به عنوان گونه های Haemobartonella و Eperythrozoon شناخته می شدند. توسعه روش های حساس و اختصاصی  PCR سبب افزایش دانش ما در مورد این عوامل می باشد.  PCR یک روش انتخابی برای تشخیص و تمایز عفونت های هموپلاسما است. در گربه سانان، مایکوپلاسما هموفلیس، "Candidatus Mycoplasma haemominutum" و "Candidatus Mycoplasma turicensis" توصیف شده است. آنها از نظر پتانسیل بیماری زایی بسیار متفاوت هستند و عوامل کمکی ممکن است بر شدت بیماری تأثیر گذار باشد. در سگ ها، Mycoplasma haemocanis و Candidatus Mycoplasma haematoparvum شناخته شده ترین عوامل هستند. علائم بالینی عمدتاً در سگ های دارای نقص ایمنی می باشد. انتقال هموپلاسما ممکن است از طریق خون آلوده (تعامل تهاجمی، انتقال خون) یا بندپایان مکنده خون (پشه) رخ دهد. این عفونت‌ را می‌توان با داکسی‌سایکلین درمان کرد.

مایکوپلاسمای هموتروپیک (هموپلاسما) چیست:

مایکوپلاسماهای هموتروپیک (هموپلاسماها) گروهی از باکتری ها هستند که می توانند کم خونی را در طیف گسترده ای از پستانداران از جمله گربه های اهلی و گربه سانان وحشی ایجاد کنند بنابراین اگر دامپزشک حیوان خانگی شما راجب مایکوپلاسمای حیوان خانگی شما صحبت کرد، هیچگونه جای نگرانی نیست، تنها کافیست که بدانید عامل ایجاد کننده  این بیماری تنها یک باکتری می باشد که با حضور در جریان خون حیوانات باعث ایجاد کم خونی در آن ها می شود. جهت کسب اطلاعات بیشتر در ارتباط با بیماری مایکوپلاسما، نحوه تشخیص و درمان این بیماری در حیوانات خانگی، در ادامه با ما همراه باشید.

در سال‌های اخیر، علاقه فزاینده‌ای به مایکوپلاسماهای هموتروپیک، که به عنوان هموپلاسما نیز شناخته می‌شوند، وجود داشته است. مایکوپلاسماهای هموتروپیک کوچک (<1 میکرومتر)، بدون دیواره سلولی، باکتری‌های دیسکوئیدی شکل هستند که نزدیک به گلبول‌های قرمز خون (RBC) حیوانات آلوده متصل هستند. آنها قبلاً به عنوان گونه های Haemobartonella و Eperythrozoon شناخته می شدند و از عوامل مهم عفونی در حیوانات هستند.

کم خونی در گونه های مختلف پستانداران افزایش دانش در مورد توالی های ژنومی باکتری ها و رابطه فیلوژنتیکی منجر به طبقه بندی مجدد آنها شد. ارگانیسم های موجود در جنس مایکوپلاسما به عنوان هموتروپیک مایکوپلاسما شناخته شده اند. عفونت با هموپلاسما می تواند باعث همولیز حاد شود که با بی اشتهایی، بی حالی، کم آبی بدن، کاهش وزن و مرگ ناگهانی حیوانات آلوده همراه باشد. ناتوانی در کشت این عوامل در شرایط آزمایشگاهی، امکان بررسی مایکوپلاسماهای هموتروپیک را محدود کرده است. با این حال، در سال‌های اخیر سنجش‌های معمولی و ریل تایم TaqMan PCR برای تشخیص حساس هموپلاسم‌های گربه‌سانان و سگ‌ها توسعه یافته‌اند. کاربرد این سنجش ها امکان بررسی پاتوژنز و اپیدمیولوژی عفونت های هموپلاسما در گربه ها و سگ ها را با جزئیات بیشتر فراهم کرده است.

گونه های مختلف مایکوپلاسما در گربه سانان:

گونه‌های مختلف هموپلاسمای گربه‌ها با بیماری‌زایی متفاوت وجود دارد، برای مثال مایکوپلاسما هموفلیس (Mhf)، Candidatus Mycoplasma haemominutum (CMhm)، Candidatus Mycoplasma turicensis، قادر به ایجاد بیماری بالینی مرتبط هستند. این موارد عفونت های مزمن هموپلاسمای شایع هستند و حیوانات اغلب توسط دو یا چند هموپلاسما آلوده می شوند که تشخیص و درمان بالینی را برای متخصصین پیچیده می کند. راه طبیعی انتقال عفونت هموپلاسما بین حیوانات هنوز مشخص نشده است. با این حال، انتقال تجربی از طریق تجویز خوراکی و تزریقی خون آلوده یکی از راه های انتقال آن ها می باشد.

گونه های مختلف مایکوپلاسما در سگ:

در سگ ها، Mycoplasma haemocanis  و Candidatus Mycoplasma haematoparvum شناخته شده است. علائم بالینی عمدتاً در سگ های دارای نقص ایمنی یافت می شود.
انتقال هموپلاسما ممکن است از طریق خون آلوده (تعامل تهاجمی، انتقال خون) یا بندپایان مکنده خون (پشه) رخ دهد. عفونت‌ها را می‌توان با داکسی‌سایکلین درمان کرد، اگرچه این که آیا عفونت به طور کامل از بین می‌رود، قابل بحث است.

آیا می توان باکتری مایکوپلاسما را در محیط آزمایشگاهی کشت داد؟

تحقیقات نشان می دهد که تا به امروز هموپلاسماها قادر به کشت در شرایط آزمایشگاهی نبوده اند و در حال حاضر دقیق ترین راه تشخیص آن ها، تشخیص DNA این باکتری با استفاده از سنجش PCR می باشد.

عوامل موثر بر شیوع بیماری مایکو پلاسما:

پتانسیل بیماری زایی گونه های مختلف هموپلاسمای گربه متفاوت است و عوامل کمکی، مانند سرکوب سیستم ایمنی یا عفونت های رتروویروسی اگر از قبل در بدن حیوان وجود داشته باشد، ممکن است شدت بیماری را افزایش دهند. به طور کلی، Mhf بیماریزاتر از CMhm می باشد و می تواند کم خونی خفیف تا متوسط را در گربه های خانگی آلوده تجربی ایجاد کند، اما همیشه کم خونی ایجاد نمی شود. در گربه های آلوده به طور طبیعی، عوامل خطر برای عفونت های هموپلاسمای گربه، مانند جنسیت نر، سن بالا، آبسه نیش گربه، عفونت رتروویروسی، اصل و نسب غیر شجره ای و دسترسی به فضای باز شناسایی شده است.

علائم بالینی ممکن است به مرحله عفونت آنها بستگی داشته باشد: در حالی که عفونت حاد Mhf باعث کم خونی شدید می شود، حالت ناقل مزمن ممکن است حتی با بارهای باکتریایی بالا بدون علامت ظاهر شود. به طور کلی به خوبی درک نشده است که چرا در برخی گربه ها کم خونی باعث مرگ  آن ها  می شود، در حالی که در سایر موارد کم خونی زندگی  آن ها را تهدید نمی کند.  حساسیت های بدون علامت و فردی  یا احتمالاً گروه خونی گربه آلوده  ممکن است در شدت پیشرفت بیماری نقش داشته باشد.

مایکوپلاسما در سگ ها:

عفونت های هموبارتونلا کانیس مرتبط با کم خونی به صورت پراکنده در سگ ها گزارش شده است. پس از آن، به عنوان Mycoplasma haemocanis (Mhc) طبقه بندی شد و دومین هموپلاسمای سگ، CMhp  در یک سگ با علائم کم خونی و جراحی طحال که تحت شیمی درمانی قرار نگرفته، توصیف شده است. به نظر می رسد که هر دو عامل توزیع در سراسر جهان را نشان می دهند، اما تنها داده های شیوع محدودی بر اساس روش های تشخیص مولکولی هنوز در دسترس است. با استفاده از روش‌های PCR اختصاصی برای بررسی شیوع و اهمیت بالینی عفونت‌های هموپلاسمای سگ در اروپا، اخیراً شیوع بالاتری  نسبت به سایر کشورها گزارش شده است.

شیوع مایکوپلاسما در سگ ها:

آب و هوای مدیترانه ای و زیر مدیترانه ای در مقایسه با سوئیس یکی از عوامل شیوع این بیماری هستند. علاوه بر این، در برخی از جمعیت‌ها، حیوانات جوان و سگ‌های نر به ترتیب نسبت به سگ‌های ماده و بالغ بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های هموپلاسمای سگ هستند. در واقع کم خونی همولیتیک شدید فقط گاهی در سگ های آلوده به هموپلاسما، عمدتاً در حیواناتی که دارای نقص ایمنی هستند یا طحال آ ن ها برداشته شده است، توصیف شده است. تحقیقات بر اساس PCR هموپلاسموز سگ در اروپا نیز از پتانسیل پاتوژنیک پایین این عوامل حمایت می کند.

مطالعات اولیه نشان می‌دهد که عفونت‌های همزمان با پاروویروس، گونه‌های ارلیشیا و بابزیا، یا نئوپلازی همزمان ممکن است نقش تشدیدکننده‌ای برای عفونت‌های هموپلاسمای سگ داشته باشند. کنه ها ممکن است در انتقال مکانیکی هموپلاسما نقش اساسی داشته باشند. بیشتر سگ های آلوده به هموپلاسم با عفونت های مزمن و بدون علامت ظاهر می شوند. به نظر می رسد این حیوانات قادر به پاکسازی عفونت نیستند، در واقع سیستم ایمنی آ ن ها دچار مشکل می شود و در این حالت بدن آن ها قادر به حذف آلودگی از بدن نخواهد بود.

علائم عفونت مایکوپلاسما:

عفونت مایکوپلاسما یک بیماری است که گربه‌ها، سگ‌ها، حیوانات مزرعه و افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. باکتری ها در اکثر محیط ها وجود دارند و اغلب همسان هستند. اکثر حیوانات سالم علائم کمی را تجربه خواهند کرد، اما موجودات بسیار جوان یا مسن یا مبتلایان به اختلالات ایمنی ممکن است دارای کم خونی شدید و سایر علائم عفونت باشند. مایکوپلاسما معمولا باعث علائم تنفسی مانند برونشیت و ذات الریه می شود، اما می تواند باعث عفونت در سایر قسمت های بدن نیز شود.

علائم عفونت مایکوپلاسما در گربه ها:

علائم عفونت مایکوپلاسما می تواند بر اساس عوامل مختلفی متفاوت باشد. شایع ترین علامت آن کم خونی است. علائم بالینی بسته به شدت عفونت، گونه مایکوب پلاسما درگیر و وضعیت ایمنی گربه می تواند متفاوت باشد. علائم در حیواناتی که دارای اختلالات ایمنی و سیستم ایمنی ضعیف هستند به طور قابل توجهی شدیدتر است. محل عفونت همچنین بر نوع علائمی که گربه خواهد داشت تأثیر می گذارد. عفونت ها می توانند در سیستم تنفسی، مجاری ادراری، مفاصل یا دستگاه تناسلی قرار گیرند.

علائم رایج عفونت مایکوپلاسما عبارتند از:

1- کم خونی

2- بی حالی

3- کمبود اشتها

4- ضعف

5- تب

6- زرد شدن پوست (اکتروس یا زردی)

7- رنگ پریده پوست و غشاهای مخاطی

8- ترشحات بینی یا چشمی (چشمی)

علائم مربوط به محل عفونت عبارتند از:

1- عطسه کردن

2- مشکل در تنفس

3- سرفه کردن

4- پنومونی

5- التهاب مفاصل

6- مشکل در حرکت

7- عفونت مجاری ادراری

8- آبسه ها

9- مشکلات باروری (از جمله سقط جنین و رشد ضعیف جنین)

علل عفونت مایکوپلاسما در گربه ها و سگ ها:

عفونت مایکوپلاسما در اثر قرار گرفتن در معرض باکتری ایجاد می شود. باکتری مایکوپلاسما یک باکتری رایج می باشد، بنابراین آلوده شدن حیوانات به آن بسیارآسان و سریع می باشد. در واقع این بیماری می تواند تقریبا در هر شرایطی رخ دهد، زیرا این نوع باکتری بسیار رایج است. می تواند به راحتی بین حیوانات پخش شود و در پناهگاه ها و لانه ها و همچنین خانه های چند حیوان خانگی رایج است. این عفونت فقط به گربه ها محدود نمی شود و می تواند از حیوانات دیگر گرفته شود یا به آنها داده شود. انسان ها نیز در معرض خطر عفونت هستند. نقص ایمنی و شرایطی که سیستم ایمنی را تضعیف یا سرکوب می کند، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.

تشخیص عفونت مایکوپلاسما در گربه ها و سگ ها:

دامپزشک می تواند عفونت مایکوپلاسما را با استفاده از روش های مختلف آزمایش پزشکی برای تایید بصری موجودات موجود در خون، ادرار یا مایعات دیگر تشخیص دهد. امروزه از آزمایشات PCR جهت تشخیص حضور این باکتری در خون استفاده می شود. قبل از انجام این مرحله، معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی گربه مورد نیاز است. برای بحث در مورد علائم و بازه های زمانی مرتبط با بیماری حیوان خانگی خود آماده باشید. اگر علائم بالینی حاکی از عفونت باکتریایی باشد، دامپزشک شما مایعات را برای اهداف آزمایش جمع آوری می کند. مایع جمع آوری شده به نوع و محل علائمی که حیوان شما نشان می دهد بستگی دارد. به عنوان مثال، آزمایش ادرار در شرایطی که حیوان علائم مرتبط را تجربه می کند مؤثر است. نمونه های مایع مفصلی، مخاط و خون نیز قابل تجزیه و تحلیل هستند. نشان داده شده است که رنگ آمیزی رنگ روشی موثر برای مکان یابی باکتری هایی است که باعث عفونت در حیوانات می شوند.

مایکوپلاسماها، کوچکترین موجودات زنده آزاد شناخته شده، آلاینده های باکتریایی نسبتاً رایج کشت های سلولی پستانداران هستند. دستورالعمل نظارتی مستلزم آن است که تمام محصولات مشتق شده از کشت سلولی پستانداران تحت آزمایش مایکوپلاسما قرار گیرند. تشخیص مایکوپلاسما هنگام استفاده از یک آزمایش سنتی مبتنی بر کشت 28 روزه دشوار و گاهی غیرممکن است. آژانس‌های نظارتی پذیرش آزمایش‌های اسید نوکلئیک مانند ریل تایم PCR  را به‌عنوان روشی جایگزین برای تشخیص سنتی مایکوپلاسما پس از اعتبارسنجی مناسب و بررسی نظارتی گسترش داده‌اند. استفاده از روش‌های PCR روش دقیقی برای تشخیص عفونت هموپلاسما و تعیین کمیت پاسخ به درمان، از جمله در حیوانات میزبان غیرگربه‌سانی، فراهم کرده است، زیرا عفونت‌های هموپلاسمای مشترک بین انسان و دام در حال حاضر مستند شده است. پیشرفت‌های اخیر در تکنیک‌های توالی‌یابی ژنوم به کل توالی‌های ژنومی هموپلاسم‌های Mhf و CMhm گربه‌ها و همچنین تعدادی از گونه‌های هموپلاسمای غیرگربه‌سانی اجازه داده شده است. این داده‌ها به شناسایی آنتی‌ژن‌ها برای استفاده در توسعه آزمایش‌های سرولوژیک کمک کرده، امکان مطالعه پروتئومی هموپلاسماها را فراهم کرده و سرنخ‌هایی در مورد چگونگی ماندگاری هموپلاسماها در میزبان ارائه کرده‌اند. زمینه های مطالعاتی آینده شامل بررسی پتانسیل مشترک بین انسان و دام، مکانیسم های فرار سیستم ایمنی و انتقال این پاتوژن های نوظهور است.

درمان عفونت مایکوپلاسما در گربه  ها و سگ ها:

درمان هموپلاسموز بالینی بر مراقبت های حمایتی در ترکیب با درمان تجربی با داروهای ضد میکروبی (تتراسایکلین ها یا فلوروکینولون ها) متمرکز است. تعداد قابل توجهی از گربه های بدون علامت از نظر عفونت هموپلاسما مثبت هستند. این گربه‌ها ممکن است در حفظ عفونت هموپلاسما در یک جمعیت نقش داشته باشند و باید هنگام انتخاب اهداکنندگان بالقوه خون مورد توجه قرار گیرند. هیچ درمان یا پروتکل واحدی به طور مداوم در درمان عفونت مایکوپلاسما موثر در نظر گرفته نمی شود. بسته به شدت علائم و محل عفونت در بدن، درمان ها متفاوت خواهد بود. آنتی بیوتیک ها رایج ترین شکل درمان هستند، اما نوع ضد میکروبی که باکتری به آن حساس است در همه موارد یکسان نیست. برای غلبه کامل بر بیماری، درمان ها ممکن است برای مدت طولانی ادامه یابد. اگرچه برنامه‌های درمانی ممکن است متفاوت باشد، اکثر گربه‌ها نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارند، مگر اینکه علائم آن‌ها بسیار شدید باشد یا در حیواناتی که عملکرد ایمنی ضعیفی دارند. درمان های توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آنتی بیوتیک ها:

اکثر حیوانات برای درمان عفونت اولیه به حداقل هفت تا ده روز آنتی بیوتیک نیاز دارند. از آنجایی که ریشه کن کردن عفونت های مایکوپلاسما سخت است، ممکن است بیش از یک دوره آنتی بیوتیک برای بهبودی کامل لازم باشد.

مسکن ها:

اگر درد، التهاب یا تب شدید باشد، ممکن است مسکن تجویز شود. اگر می خواهید حیوان خانگی خود را با داروهای مسکن در خانه مصرف کنید، حتماً دستورالعمل های دامپزشک خود را به دقت دنبال کنید. مصرف بیش از حد این نوع دارو می تواند برای گربه شما بسیار خطرناک باشد.

مراقبت های حمایتی:

اطمینان از اینکه حیوان خانگی شما خوب غذا می خورد، هیدراته شده است و استراحت خوبی دارد، تا حد زیادی به بهبودی آنها کمک می کند.

بهبود عفونت مایکوپلاسما در گربه ها و سگ ها:

انتظار می‌رود بیشتر گربه‌هایی با عملکرد طبیعی سیستم ایمنی بدن به بهبودی کامل از این بیماری برسند، اگرچه ممکن است چندین هفته طول بکشد تا حیوان خانگی شما به طور کامل از شر عفونت خلاص شود. پس از شروع درمان آنتی بیوتیکی، بهبود علائم در عرض چند روز قابل انتظار است. بهبود علائم کم خونی ممکن است بیشتر طول بکشد. در دوران نقاهت، میزان مصرف آب و غذای حیوان خانگی خود را به دقت کنترل کنید.