نوتروفیل ها، ساختار ونقش آن ها در سیستم ایمنی

نوتروفیل، نوعی گلبول سفید خون (لکوسیت) که از نظر بافت شناسی با توانایی آن در رنگ آمیزی با رنگ های خنثی و از نظر عملکردی با نقش آن در میانجی پاسخ های ایمنی در برابر میکروارگانیسم های عفونی مشخص می شود. نوتروفیل ها همراه با ائوزینوفیل ها و بازوفیل ها گروهی از گلبول های سفید را تشکیل می دهند که به نام گرانولوسیت ها شناخته می شوند. دانه‌های نوتروفیل معمولاً برای تشخیص در آزمایشگاه با رنگ آمیزی  به رنگ صورتی یا بنفش-آبی رنگ می‌شوند. حدود 50 تا 80 درصد از کل گلبول های سفید موجود در بدن انسان نوتروفیل هستند.
مغز استخوان یک بزرگسال عادی روزانه حدود 100 میلیارد نوتروفیل تولید می کند. حدود یک هفته طول می کشد تا یک نوتروفیل بالغ از یک سلول پیش ساز در مغز استخوان تشکیل شود. با این حال، زمانی که سلول‌های بالغ وارد خون شوند، تنها چند ساعت یا شاید کمی بیشتر پس از مهاجرت به بافت‌ها زنده می‌مانند. برای محافظت در برابر کاهش سریع نوتروفیل های کوتاه مدت (مثلاً در هنگام عفونت)، مغز استخوان تعداد زیادی از آنها را ذخیره می کند تا در پاسخ به التهاب یا عفونت بسیج شوند.

نوتروفیل چیست؟

نوتروفیل ها نوعی گلبول سفید (لکوسیت ها) هستند که به عنوان اولین خط دفاعی سیستم ایمنی عمل می کنند. سه نوع گلبول سفید وجود دارد: گرانولوسیت، لنفوسیت و مونوسیت. نوتروفیل ها زیر مجموعه ای از گرانولوسیت ها به همراه ائوزینوفیل ها و سلول های بازوفیل هستند. گلبول های سفید خون با هم از بدن ما در برابر عفونت و آسیب ها محافظت می کنند.

عملکرد نوتروفیل ها 

سیستم ایمنی را به عنوان ژنرال ارتش بدن در نظر بگیرید که برای جلوگیری از ورود باکتری ها و ویروس ها کار می کند. هنگامی که گلبول‌های سفید خون آموزش اولیه را در مغز استخوان سپری می‌کنند، سیستم ایمنی بدن سربازان خود را از سلول‌های بالغ (نوتروفیل‌ها، ائوزینوفیل‌ها و بازوفیل‌ها) می‌فرستد تا از طریق سیستم گردش خون و بافت‌ها حرکت کنند تا برای مهاجمانی که باعث بیماری، عفونت و بیماری می‌شوند آماده شوند. در صورت حمله به سیستم ایمنی بدن، نوتروفیل ها اولین کسانی هستند که به صحنه می آیند. نوتروفیل ها با گذاشتن تله ها و بلعیدن آنها، باکتری ها یا میکروارگانیسم های مهاجم را جذب و از بین می برند. بدن هر فرد به نبرد با قرمزی و تورم (التهاب) واکنش نشان می‌دهد، در حالی که نوتروفیل‌های فرآیند ترمیم بافت، بهبود جراحت یا آسیب را آغاز می‌کنند.

ساختار نوتروفیل ها

نوتروفیل ها از نظر اندازه تقریباً ساختاری یکنواخت با قطری بین 9 تا 15 میکرومتر هستند. هسته از دو تا پنج لوب تشکیل شده است که توسط رشته های مویی به هم متصل شده اند. نوتروفیل ها با حرکت آمیبوئید حرکت می کنند. آنها برجستگی های طولانی به نام pseudopodium را گسترش می دهند که دانه های آنها در آن جریان دارد. این عمل با انقباض رشته های مستقر در سیتوپلاسم همراه است که هسته و عقب سلول را به سمت جلو می کشد. به این ترتیب نوتروفیل ها به سرعت در امتداد یک سطح پیشرفت می کنند. نوتروفیل رایج ترین لکوسیت در یک اسمیر خون طبیعی است که در حدود یک نوتروفیل به ازای هر 1000 گلبول قرمز وجود دارد. آنها کوچکترین اندازه گرانولوسیت ها هستند. سیتوپلاسم نوتروفیل ها حاوی گرانول های ارغوانی متعددی به نام گرانول های آزوروفیل یا اولیه است که حاوی عوامل میکروب کش هستند. نوتروفیل ها همچنین حاوی گرانول های کوچکتر و ثانویه ای هستند که لیزوزیم، ژلاتیناز، کلاژناز و بسیاری از آنزیم های دیگر را در خود جای می دهند. رنگ نوتروفیل ها شفاف است. نوتروفیل ها در حالت استراحت شکل کروی دارند اما برای مبارزه با عفونت تغییر شکل می دهند.

نوتروفیل ها کجا ساخته می شوند؟

نوتروفیل ها در بافت نرم استخوان (مغز استخوان) از سلول های بنیادی منشاء می گیرند و در آن جا رشد می کنند و از طریق سیستم گردش خون به خون و سایر بافت ها مهاجرت می کنند.

نوتروفیل ها در کجا قرار دارند؟

در داخل بدن، نوتروفیل ها به مناطق عفونت یا آسیب بافتی مهاجرت می کنند. نیروی جاذبه ای که جهت حرکت نوتروفیل ها را تعیین می کند به عنوان کموتاکسی شناخته می شود و به مواد آزاد شده در محل آسیب بافت نسبت داده می شود. تعداد زیادی نوتروفیل که در خارج از مغزاستخوان، نیمی در بافت ها و نیمی در رگ های خونی است. از آنهایی که در رگهای خونی هستند، نیمی از آنها در جریان اصلی خون هستند که به سرعت در گردش هستند و نیمی دیگر به آرامی در امتداد دیواره داخلی عروق خونی (حوضچه حاشیه ای) حرکت می کنند و آماده ورود به بافت ها با دریافت سیگنال کموتاکتیک از آنها هستند.

نقش گرانول های نوتروفیل

نوتروفیل ها به طور فعال فاگوسیت زا هستند. آنها باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها و ذرات میکروسکوپی را می بلعند. گرانول های نوتروفیل بسته های میکروسکوپی از آنزیم های قوی هستند که قادر به هضم بسیاری از انواع مواد سلولی هستند. هنگامی که یک باکتری توسط یک نوتروفیل بلعیده می شود، در یک واکوئل پوشانده شده توسط غشا قرار می گیرد. گرانول ها محتویات خود را در واکوئل حاوی ارگانیسم تخلیه می کنند. همانطور که این اتفاق می افتد، گرانول های نوتروفیل تخلیه می شوند (دانه زدایی). یک فرآیند متابولیک در گرانول ها پراکسید هیدروژن و یک شکل بسیار فعال اکسیژن (سوپراکسید) تولید می کند که باکتری های بلعیده شده را از بین می برد. هضم نهایی ارگانیسم مهاجم توسط آنزیم ها انجام می شود.

نوتروفیلی چیست؟

تعداد بالای غیر طبیعی نوتروفیل هایی که در خون در گردش هستند، نوتروفیلی نامیده می شود. این وضعیت معمولاً با التهاب حاد همراه است، اگرچه ممکن است ناشی از لوسمی میلوژن مزمن، سرطان بافت‌های خون‌ساز باشد. به تعداد غیر طبیعی کم نوتروفیل ها نوتروپنی می گویند. این وضعیت می تواند ناشی از اختلالات ارثی مختلفی باشد که بر سیستم ایمنی تأثیر می گذارد و همچنین تعدادی از بیماری های اکتسابی، از جمله برخی اختلالات ناشی از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مضر ایجاد می شود. نوتروپنی به طور قابل توجهی خطر عفونت باکتریایی تهدید کننده زندگی را افزایش می دهد.

اختلالات رایجی که بر نوتروفیل ها تأثیر می گذارد چیست؟

تعداد نوتروفیل ها در بدن باید در یک محدوده خاص باقی بماند تا بدن عملکرد طبیعی خود را حفظ کند. اگر تعداد نوتروفیل های بدن فرد خیلی زیاد یا خیلی کم باشد، ممکن است به شرایطی مبتلا شود که نتیجه آن خارج از محدوده نوتروفیل ها است.

این شرایط عبارتند از:

نوتروپنی: نوتروپنی وضعیتی است که در آن تعداد نوتروفیل ها خیلی کم است و باعث تورم و عفونت های مکرر می شود. علل نوتروپنی شامل درمان سرطان، یک بیماری خودایمنی یا عفونت است.
نوتروفیلی: نوتروفیلی که به عنوان لکوسیتوز نوتروفیل نیز شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که تعداد نوتروفیل ها خیلی زیاد باشد که اغلب نتیجه یک عفونت باکتریایی است. برای مبارزه با عفونت، نوتروفیل های نابالغ خیلی زود مغز استخوان را ترک کرده و وارد جریان خون می شوند.

علائم رایج نوتروفیلی 

علائم بیماری نوتروفیل عبارتند از:

•    تب
•    عفونت های مکرر
•    زخم ها
•    تورم

محدوده طبیعی برای شمارش نوتروفیل 

شمارش مطلق نوتروفیل مشخص می کند که چند نوتروفیل در نمونه خون شما وجود دارد. محدوده طبیعی نوتروفیل ها در یک فرد بالغ سالم بین 2500 تا 7000 نوتروفیل در هر میکرولیتر خون است. هر عدد بالاتر از 7000 یا کمتر از 2500 شما را در معرض خطر بیماری نوتروفیل قرار می دهد.

افزایش تعداد نوتروفیل ها

در بسیاری از موارد، طبیعی است که بدن نوتروفیل های بیشتری را برای کمک به بهبودی تولید کند، به خصوص در مورد شکستگی استخوان یا سوختگی شدید. هنگامی که تعداد نوتروفیل ها پس از ترمیم آسیب به سطح نرمال کاهش نمی یابد، می تواند خطری برای سلامتی ایجاد کند. تعداد نوتروفیل ها در بدن ممکن است به دلایل زیر افزایش یابد:

•    عفونت ها
•    التهاب
•    جراحت
•    انواع خاصی از سرطان خون
•    واکنش به داروهای خاص

کاهش تعداد نوتروفیل ها

نوتروپنی نتیجه تخریب نوتروفیل های بدن قبل از اینکه مغز استخوان بتواند مقدار بیشتری تولید کند است.

دلایل کاهش تعداد نوتروفیل ها عبارتند از:
•    عفونت (هپاتیت، سل، سپسیس، بیماری لایم).
•    شیمی درمانی
•    اختلال مغز استخوان (لوسمی).
•    کمبود ویتامین (ویتامین B12، فولات، مس).
•    بیماری خودایمنی (بیماری کرون، لوپوس، آرتریت روماتوئید).

آزمایش هایی که سلامت نوتروفیل ها را بررسی می کنند 

شمارش کامل خون (CBC): یک آزمایش شمارش کامل خون، سلول‌های موجود در نمونه‌ای از خون را بررسی می‌کند که نشان می‌دهد چند سلول در بدن شما وجود دارد. CBC به تشخیص شرایط پزشکی کمک می کند و می تواند معیاری برای ارزیابی سلامت کلی باشد. این آزمایش توسط دستگاهی به نام سل کانتر انجام می شود. اگر شما آزمایشگاه دارید و قصد خرید سل کانتر را دارید ما به شما سایت مبنا مد را معرفی می کنیم. این سایت یکی از معتبرترین سایت های داخل کشور می باشد که کار آن فروش لوازم و تجهیزات آزمایشگاهی می باشد.جهت خرید دستگاه سل کانتر فقط کافیست وارد لینک زیر شوید و مطابق با نیاز خود دستگاه سل کانتر را سفارش دهید و ما آن را در کوتاه ترین زمان ممکن به دست شما خواهیم رساند. 

https://www.mabnamed.com/products?key=%D8%B3%D9%84+%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B1

تعداد مطلق نوتروفیل (ANC): یک ANC تعیین می کند که چند سلول نوتروفیل در نمونه خون شما وجود دارد.
بیوپسی مغز استخوان: بیوپسی مغز استخوان تعداد سلول‌های بدن شما را تأیید می‌کند و همچنین محل رشد آنها را مشخص می‌کند. تولید سلول در مغز استخوان شروع می شود، بنابراین بیوپسی تعیین می کند که آیا بدن  مقدار سالم سلول تولید می کند یا خیر.

درمان های رایج برای تعداد کم و زیاد نوتروفیل عبارتند از:

•    مصرف آنتی بیوتیک
•    دریافت پیوند مغز استخوان
•    تغییر یا قطع داروهایی که باعث نوتروپنی می شود
•    مصرف کورتیکواستروئیدها در صورت داشتن اختلال خود ایمنی
•    درمان بیماری های زمینه ای که بر تعداد نوتروفیل ها تأثیر می گذارد
•    دریافت گلبول سفید خون